(187) و (به یاد بیاورید) هنگامی را که خداوند، از کسانی که کتاب (آسمانی) به آنها داده شده، پیمان گرفت، که حتماً آن را برای مردم بیان کنید، و آن را کتمان نکنید، پس آن (عهد) را پشت سر خود انداختند، و به بهای کمی فروختند، چه بد است آنچه می خرند؟!

(188) گمان مبر کسانی که به آنچه کرده اند خوشحال می شوند،ودو ست دارند به آنچه نکرده اند ستوده شوند، قطعاً گمان مبر از عذاب (الهی) نجات و رهایی یابند، (بلکه) برای آنها، عذاب دردناکی است.

(189) و فرمانروایی آسمانها و زمین از آن خداست، و خداوند بر هر چیزی تواناست.

(190) به راستی در آفرینش آسمانها و زمین، و آمد و رفت شب و روز، نشانه های (آشکاری) برای خردمندان است.

(191) کسانی که خدا را در حال ایستاده و نشسته، و بر پهلوی خویش (آرمیده) یاد می کنند، و در آفرینش آسمانها و زمین می اندیشند، (و می گویند:) پروردگارا اینها را بیهوده نیافریده ای، منزهّی تو! پس ما را از عذاب آتش (دوزخ) نگاه دار.

(192) پروردگارا! کسی را که تو به آتش (دوزخ) درآوری،یقیناً او را خوار و رسوا کرده ای، و برای ستمکاران یاورانی نیست.

(193) پروردگارا! ما شنیدیم که ندا دهنده ای به ایمان فرا می خواند، که:« به پروردگار خود ایمان بیاورید» پس ایمان آوردیم، پروردگارا! پس گناهان ما را ببخش، و بدیهای ما را بپوشان، و ما را با نیکان بمیران.

(194) پروردگارا!آنچه را که بر ( زبان) فرستادگانت به ما وعده داده ای به ما عطا کن، و ما را در روز قیامت رسوا مگردان، بدرستی که تو خلاف وعده نمی کنی.