(160) قوم لوط (نیز) پیامبران (خدا) را تکذیب کردند.
(161) هنگامی که برادرشان لوط به آنها گفت :«آیا (از خدا) نمی ترسید ؟!
(162) بی گمان من برای شما پیامبری امین هستم.
(163) پس از خدا بترسید، و مرا اطاعت کنید.
(164) و من بر (رساندن) این (دعوت) هیچ مزدی از شما نمی طلبم، مزد من تنها بر (عهده ی) پروردگار جهانیان است.
(165) آیا در میان جهانیان شما به سراغ مردان می روید ؟!
(166) و همسرانی که خدا برای شما آفریده است؛ رها می کنید، بلکه شما قومی متجاوز هستید.
(167) گفتند :«ای لوط، اگر دست بر نداری، یقیناً از اخراج شدگان خواهی بود».
(168) (لوط) گفت : «من دشمن سر سخت عمل شما هستم.
(169) پروردگارا ! من و خانواده ام را از (عاقبت) آنچه (اینها) انجام می دهند، نجات بده».
(170) پس او وخانواده اش را همگی نجات دادیم.
(171) مگر پیرزنی که در میان بازماندگان بود.
(172) سپس دیگران را نابود ساختیم.
(173) و بر آنها بارانی (از سنگ) بارانیدیم، پس باران بیم داده شدگان چه بد بود.
(174) بی گمان در این (ماجرا) نشانه ای است، و بیشتر آنها مؤمن نبودند.
(175) و بی تردید پروردگار تو پیروزمند مهربان است.
(176) اصحاب ایکه (= قوم شعیب) پیامبران (خدا) را تکذیب کردند.
(177) هنگامی که شعیب به آنها گفت :«آیا (از خدا) نمی ترسید ؟!
(178) همانا من برای شما پیامبری امین هستم.
(179) پس از خدا بترسید، و مرا اطاعت کنید.
(180) و من بر (رساندن) این (دعوت) هیچ مزدی از شما نمی طلبم، مزد من تنها بر (عهده ی) پروردگار جهانیان است.
(181) پیمانه را تمام بدهید، و از کاهندگان (و کم فروشان) نباشید.
(182) و با ترازوی درست وزن کنید.
(183) و چیزهای مردم را کم ندهید (و حق آنها را ضایع نکنید) و در زمین به فساد نکوشید.