(1) سوگند به صبح.

(2) وبه شبهای دهگانه (ذیحجه).

(3) وبه زوج وفرد.

(4) و سوگند به شب هنگامی که (حرکت می کند و) می رود.

(5) آیا در این (چیزها) سوگندی برای صاحب خرد نیست؟!

(6) (ای پیامبر) آیا ندیدی که که پروردگارت با (قوم) عاد چه کرد؟

(7) (همان عاد) ارم که دارای شونها (وقامت بلند) بودند.

(8) که همانند آن در شهرها آفریده نشده بود.

(9) و (نیز قوم) ثمود, آنهایی که صخره های سخت را از (کنار) وادی می تراشیدند (وبرای خود خانه می ساختند)؟

(10) و فرعون صاحب میخها (شکنجه ها و سپاه).

(11) (همان) کسانی که در شهرها طغیان (وسرکشی) کردند.

(12) پس در آنها بسیار فساد به بار آوردند.

(13) آنگاه پروردگارت تازیانه عذاب را بر آنان فرو آورد.

(14) یقیناً پروردگارتو در کمین گاه است.

(15) پس اما انسان هنگانمی که پروردگارش اورا بیازماید و اورا گرامی دارد و به او نعمت بخشد, (مغرور می شود و) می گوید: «پروردگارم مرا گرامی داشته است».

(16) و اما هنگامی که اورا بیازماید, پس روزیش را بر او تنگ گیرد (نا اسید می شود و) می گوید: «پروردگارم مرا خوار کرده است».

(17) هرگز چنین نیست (که شما می پندارید), بلگه یتیم را گرامی نمی دارید.

(18) و یکدیگر را بر اطعام مستمندان ترغیب وتشویق نمی کنید.

(19) و میراث را حریصانه می خورید (وحق دیگران را نمی دهید).

(20) ومال وثروت (دنیا) را بسیار دوست دارید.

(21) هرگز چنین نیست (که شما گمان می کنید) هنگامی که زمین سخت درهم گوبیده شود (وهموار گردد).

(22) و پروردگارت (برای دادری) بیاید و (نیز) فرشتگان صف رد صف (بیانید).

(23) ودر آن روز جهنم را بیاورند, در آن روز انسان متذکر می شود, و(اما) این تذکر چه فایده ای برای او دارد؟!