(6) و (ای پیامبر!به یاد آور) هنگامی که موسی به قومش گفت : «نعمت خدا را بر خود بیاد آورید ،چون شما را از(چنگال) فرعونیان نجات داد ، که به بدترین عذابها شما را عذاب می کردند ، پسرانتان را سرمی بریدند ، و زنانتان را (برای خدمتکاری) زنده می گذاشتند، و در این (امر) از جانب پروردگارتان برای شما آزمایش بزرگ بود ».

(7) و(و به یاد آورید) هنگامی را که پروردگارتان اعلام کرد که: «اگر شکر گزاری کنید ، یقیناً (نعمت خود را ) به شما افززون می دهم ، و اگر کفران کنید ، بی گمان عذاب من سخت است ».

(8) و موسی به (آنها) گفت :«اگر شما وهمه ی مردم روی زمین کافر شوید ، پس (به خداوند هیچ زیانی نمی رسد) بی گمان خداوند بی نیاز ستوده است».

(9) آیا خبر کسانی که پیش از شما بودند ، (مانند) قوم نوح وعاد وثمود ،به شما نرسیده است ؟! و (خبر) کسانی که پس از ایشان بودند ، که جز خداوند آنان را نمی شناسد ؟! پیامبران شان با دلایل (و معجزات) روشن به سوی آنها آمدند ، پس آنها دستانشان در دهانهای شان گرفتند ، و گفتند : «ما به آنچه شما فرستاده شده اید ، کافریم ، و ما نسبت به آنچه ما را به سوی آن فرا می خوانید ، سخت در شک و تردید هستیم ».

(10) پیامبران شان گفتند: «آیا در (وجود) خدا آفرینده آسمانها و زمین شک است ؟ (او) شما را فرا می خواند تا گناهانتان را برای تان بیامرزد ، و شما را تا مدت معینی مهلت دهد ». (آنها) گفتند : «شما جز بشری همانند ما نیستید ، می خواهید ما را از آنچه که نیاکانمان می پرستیدند باز دارید ، پس معجزه (و دلیل) آشکاری برای ما بیاورید » .