(19) و(نیز) بر خدا برتری مجویید, بی تردید من برای شما دلیل روشنی آورده ام.

(20) وهمانا من به پروردگار خود وپروردگار شما پناه می برم, از اینکه مرا سنگسار کنید.

(21) واگر به من ایمان نمی آورید, پس از من کناره بگیرید.

(22) آنگاه به درگاه پروردگارش دعا کرد که: اینها گروهی مجرمند.

(23) پس (به او حکم داده شد:) بندگان مرا شبانه ببر, یقیناً شما تعقیب می شوید.

(24) ودر یا را آرام واگذار, بی گمان آنها لشکری غرق شده خواهند بود.

(25) چه بسیار باغها وچشمه ها را (بعد از غرق شدنشان) رها کردند.

(26) و (نیز) زراعتها وقصرهای نیکو (وزیبا).

(27) و نعمتی که در آن (شادمان) بودند.

(28) اینچنین بود, وما (همۀ) آنها را به مرد می دیگر واگذاشتیم.

(29) پس آسمان وزمین بر آنها نگریست, و(به آنها) مهلت داده نشد.

(30) ومسلماً بنی اسرائیل را از عذاب ذلت بار نجات دادیم.

(31) از فرعون, که او سرکشی از اسرافکاران بود.

(32) وبه راستی ما آنها را با علم (وآگاهی) بر جهانیان (زمانشان) برگزیدیم.

(33) و از نشانه ها آنچه به آنها دادیم که آزمایش آشکاری در آن بود.

(34) بی گمان اینها (= مشرکان) می گویند:

(35) «سرانجام جز همین مرگ نخستین ما نیست, و ما هرگز بر انگیخته نخواهیم شد.

(36) پس اگر راست می گویید: نیاکان ما را (زنده کنید و) بیاورید».

(37) آیا آنها بهترند یا قوم "تبّع" وکسانی که پیش از آنها بودند؟ ما آنها را هلاک نمودیم, بی گمان آنها مجرم بودند.

(38) و(ما) آسمانها وزمین وآنچه را که در میان دو است, به بازیچه نیافریده ایم.

(39) و (ما) آن دو را جز به حق نیافریدیم, ولیکن بیشتر آنها نمی دانند.