(11) و (آن) کسی که از آسمان آبی به اندازه (معین) فرو فرستاد, پس با آن (آب) سر زمین مرده را زنده کردیم شما (نیز) این گونه (پس از مرگ, از گورها) بیرون آورده می شوید.
(12) و(آن) کسی که همه ی اصناف را (جفت) آفرید, وبرای شما از کشتی وچهار پایان مرکبهایی قرار داد که (بر آنها) سوار شوید.
(13) تا بر پشتشان (درست) قرار گیرید, آنگاه چون بر آنها قرار گرفتید (وسوار شدید) نعمت پروردگارتان را یاد کنید, وبگویید: «پاک ومنزه است کسی که این را برایمان مسخر گرداند, و(گرنه) ما توانایی آن را نداشتیم,
(14) وما به سوی پروردگارمان باز می گردیم».
(15) وآنها برای او (= خداوند) از میان بندگانش جزئی (= فرزندی) قرار دادند, بی گمان انسان نا سپاس آشکاری است.
(16) آیا از (میان) آنچه می آفریند دختران را (برای خود) انتخاب کرده است, وپسران را برای شما بر گزیده است؟!
(17) وچون یکی از آنها را به (تولد) همان چیزی که برای (خدای) رحمان نسبت داده, مژده دهند, (از شدت ناراحتی) چهره اش سیاه گردد, واو خشمگین شود.
(18) آیا کسی را که در زیور (وزینت) پرورده می شود, و او در (هنگام) جدال (قادر به) آشکار (وتبین مقصودش) نیست (به خدا نسبت می دهید؟!).
(19) و آنها فرشتگان را که بندگان (خدای) رحمان هستند, مونث پنداشتند, آیا به هنگام آفرینش آنها (آنجا) حاضر بوده اند؟ به زودی گواهی آنان نوشته خواهد شد, و(ازآن) باز خواست می شوند.
(20) و گفتند: «اگر (خدای) رحمان می خواست, ما آنها را پرستش نمی کردیم» آنان به این (امر) هیچ گونه علمی ندارند, آنان جز دروغ (چیزی) نمی گویند.
(21) آیا پیش از این (قرآن) کتابی به آنان داده ایم پس آنان به آن تمسک می جویند؟!
(22) بلکه می گویند: «بی گمان ما نیاکان خود را بر آیینی یافتیم, وما (نیز) از پی آنها (می رویم و) هدایت یافته ایم».