(32) کسانی که سرکشی (و تکبر) کردند (= مستکبران) به کسانی که به استضعاف کشیده شده اند، (= مستضعفان) گویند:«آیا ما شما را از هدایت باز داشتیم بعد از آن که به سراغ شما آمد ؟! (هرگز) بلکه شما خود مجرم بودید».

(33) و مستضعفان به مستکبران گویند :« بلکه، مکر و حیله شب و روز شما (سبب شد که از هدایت بازمانیم) هنگامی که به ما دستور می دادید که به خدا کافر شویم و برای او همتایانی قرار دهیم». و هنگامی که عذاب (الهی) را ببینند، پشیمانی (خود) را (در دل) پنهان دارند، و ما غلها در گردنهای کسانی که کافر شدند؛ بگذاریم، آیا جز آنچه عمل می کردند، به آنها جزا داده می شود؟!

(34) ما در هیچ قریه ای هشدار دهنده ای نفرستادیم؛ مگر اینکه متنعّمان آنها (که مست ناز و نعمت و قدرت بودند) گفتند: « بی تردید ما به آنچه فرستاده شده اید؛ کافریم » .

(35) و گفتند :«اموال و اولاد ما (از شما) بیشتر است، (و این دلیل آن است که خدا از ما خشنود است) و ما هرگز مجازات نخواهیم شد».

(36) (ای پیامبر!) بگو :« بی گمان پروردگارم روزی را برای هر کس که بخواهد فراخ و (یا) تنگ می کند، (و این نشانه ی محبت و رضایت خداوند نیست) و لیکن بیشتر مردم نمی دانند».

(37) و اموالتان و اولادتان چیزی نیستند که شما را نزد ما نزدیک و مقّرب سازند، جز کسانی که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دهند، پس اینان پاداش مضاعف در برابر کارهای که انجام داده اند؛ دارند، و آنها در غرفه های (بلند بهشتی) در امن و (امان) هستند».

(38) و کسانی که مبارزه کنان در (انکار) آیات ما تلاش کردند (و گمان کردند که ما را به ستوده می آورند) اینان در عذاب احضار می شوند.

(39) (ای پیامبر!) بگو :« بی گمان پروردگارم روزی را برای هرکس که بخواهد فراخ می گرداند، و (یا) برای او تنگ (و محدود) می سازد، و هر چیزی را (در راه خدا) انفاق کنید، پس او عوض آن را می دهد، و او بهترین روزی دهندگان است».