(1) الم (الف. لام. میم ).

(2) این آیات کتاب حکیم است.

(3) هدایت ورحمت برای نیکوکاران است.

(4) کسانی که نماز را بر پا می دارند، و زکات را می پردازند، و آنها به آخرت یقین دارند.

(5) اینان از جانب پرودگارشان بر هدایت هستند، و اینان رستگارانند.

(6) و از مردم کسی هست که سخنان بیهوده را می خرد؛ تا به نادانی (مردم را) از راه خدا گمراه سازد، و آن (آیات) را به ریخشند می گیرد، اینان برای شان عذاب خوار کننده است.

(7) و هنگامی که آیات ما براو خوانده شود، تکبر کنان روی می گرداند، گویی که آن را نشنیده است، گویی در گوشهایش سنگینی است، پس او را به عذابی دردناک بشارت ده.

(8) بی گمان کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند، برای آنها باغهای پر نعمت (بهشت) است.

(9) جاودانه در آن خواهند ماند، وعده ی خداوند راست است، و او پیروزمند حکیم است.

(10) (خداوند) آسمانها را بدون ستون آفرید که می بینید، و در زمین کوه های استوار افکند تا شما را نلرزاند، و از هرگونه جنبنده ای در آن بپراکند، و از آسمان آبی نازل کردیم، آنگاه در آن ( زمین) هر جفت (گیاه) پر ارزش (و نیکو) رویاندیم.

(11) این آفرینش خداوند است، پس به من نشان دهید کسانی که غیر او هستند، چه چیزی را آفریده اند؟! بلکه ستمکاران در گمراهی آشکاری هستند.