(45) وآنها را می بینی که بر آن (= آتش) عرضه می شوند, که از شدت خواری خاشعند, از گوشۀ چشم نیم گشوده, نگاه می کنند, وکسانی که ایمان آورده اند می گویند: «بی گمان زیانکاران کسانی هستند که در روز قیامت خود وخانواده ی خویش را به زیان افکندند». آگاه باشید که ستمکاران در عذابی دایم خواهند بود.

(46) وآنها جز خدا, یا ورانی ندارند, که یاریشان کنند, وکسی را که خدا گمراه سازد, پس برایش هیچ راه (نجاتی) نیست.

(47) (دعوت) پروردگارتان را اجابت کنید, پیش از آنکه روزی فرا رسد که از (جانب) خدا (راه) بازگشتی در آن نیست, در آن روز پناهی نخواهید داشت, وهیچ مدافعی (وراه انکاری) ندارید.

(48) پس (ای پیامبر) اگر (مشرکان اعراض کنند, (نگران نباش), ما تو را نگهبان بر آنها نفرستاده ایم, بر (عهده ی) تو جز تبلیغ (رسالت) نیست, وما چون رحمتی از سوی خود به انسان بچشانیم, به آن شاد می شود, واگر به خاطر کارهایی که انجام داده اند بلایی به آنها برسد, پس (به ناسپاسی می پردازند) بی گمان انسان بسیار نا سپاس است.

(49) فرمانروایی آسمانها وزمین از آن خداست, هر چه را بخواهد می آفریند, به هر کس بخواهد دختر می بخشد, وبه هرکس بخواهد پسر می بخشد.

(50) یا پسر و دختر ـ هر دو ـ با هم می دهد, وهرکس را که بخواهد عقیم می گرداند, بی گمان او دانای قادر است.

(51) و برای هیچ بشری (ممکن) نیست که خدا با او سخن بگوید, مگر با وحی یا از پس پرده یا رسولی بفرستد که به فرمان او (= خداوند) آنچه را بخواهد (به او) وحی کند, بی گمان او بلند مرتبه ی حکیم است.