(12) بی گمان خداوند کسانی را که ایمان آوردند وکارهای شایسته انجام دادند به باغهایی (از بهشت) وارد می کند که نهرها از زیر (درختان) آن جاری است, وکسانی که کافر شدند (از متاع دنیوی) بهره می گیرند ومی خورند همچنانکه چار پایان می خورند, وآتش (جهنم) جایگاه آنان است.
(13) وچه بسیار شهرهایی که (مردم) آنها از (مردم) شهر تو که بیرونت کرده اند( ), توانمندتر بودند, ما هلاکشان کردیم, پس هیچ یاوری نداشتند.
(14) آیا کسی که از سوی پروردگارش بر شیوه روشنی باشد, همانند کسی است که کردار بد او در نظرش آراسته شده واز هواهای (نفسانی) خود پیروی می کنند؟!
(15) وصف بهشتی که به پر هیزگاران وعده داده شده, چنین است که: در آن نهرهایی از آب (زلال) بد بو نشده, ونهرهایی از شیر که طعم آن دگرگون نگشته, ونهرهایی از شراب (ناب) که مایۀ لذت نوشندگان است, ونهرهایی از عسل مصفی وجود دارد, و(نیز) در آن برای آنها از هرگونه میوه ها (مهیا) است, و(از همه برتر) آمرزشی از سوی پروردگارشان است. (آیا اینها) همانند کسانی هستند که همیشه در آتش (جهنم) اند, واز آب جوشان نوشانده شوند که روده هایشان را پاره پاره (و متلاشی) کند؟
(16) (ای پیامبر) گروهی از آنها (= منافقان) به تو گوش فرا می دهند, تا وقتی که از نزدت بیرون رفتند, به کسانی که به آنان علم عطا کرده شده, (از روی استهزاء) می گویند: «الآن (محمد) چه گفت؟!» آنها کسانی هستند که خداوند بر دلهایشان مهر نهاده, واز هواهای (نفسانی) خود پیروی کرده اند.
(17) وکسانی که هدایت یافته اند (خداوند) بر هدایتشان افزود, وبه آنان پر هیزگاری عطا فرمود.
(18) پس آیا آنها (= کافران) جز این انتظار دارند که قیامت ناگهان فرارسد؟ به راستی نشانه هایش آمده است( ), پس چون فرا رسد, پند گرفتن (و ایمان) شان چه سودی خواهد داشت؟!
(19) پس (ای پیامبر) بدان که معبودی (به حق) جز "الله" نیست, وبرای گناه خود وبرای مردان وزنان مؤمن آمرزش طلب کن, وخداوند محل حرکت شما وقرار گاه شما را می داند.