(23) این همان چیزی است که خداوند بندگانش را که ایمان آورده اند وکارهای شایسته انجام داده اند, به آن مژده می دهد. بگو: «من بر (رساندن) آن هیچ پاداشی از شما در خواست نمی کنم, جز محبت خویشاوندی, (که بجای آورید)»( ). وهرکس که نیکی کند, بر نیکی اش می افزاییم, بی گمان خداوند آمرزندۀ قدر شناس است.

(24) آیا می گویند: «(پیامبر) بر خدا دروغ بسته است؟!» پس اگر خدا بخواهد بر قلب تو مهر می زند, وخداوند باطل را محو می کند, وحق را با سخنان خویش محقق (وپا برجا) می سازد, بی گمان او به راز سینه ها آگاه است.

(25) و او کسی است که از بندگانش توبه می پذیرد, واز بدیها در می گذرد, وآنچه را انجام می دهید می داند( ).

(26) (دعای) کسانی را که ایمان آورده وکارهای شایسته انجام داده اند, اجابت می کند, واز فضل (وکرم) خویش آنان را افزون می دهد, وبرای کافران, عذاب شدیدی است.

(27) واگر خداوند روزی را برای بندگانش فراخ (وگشاده) می گرداند, یقیناً در زمین فساد می کردند, ولکن به اندازه ای که بخواهد نازل می کند, بی گمان او به بندگانش دانای بیناست.

(28) و او کسی است که باران (سودمند) را پس از آنکه نا امید شدند, نازل می کند, ورحمت خود را می گستراند, و اوکارسازٍ ستوده است.

(29) واز نشانه های او آفرینش آسمانها وزمین است, وآنچه از جنبدگان که در آن دو پراکنده است. و او هرگاه بخواهد, بر گرد آوری آنها تواناست.

(30) وهر مصیبتی که به شما رسد, به خاطر کارهایی است که انجام داده اید, و(خداوند) از بسیاری (گناهان) در می گذرد.

(31) وشما هرگز در زمین عاجز کننده نیستید (ونمی توانید از او بگریزید) و شما را غیر از خدا, هیچ یار ویاوری نیست.