(119) و چرا از چیزهایی که (هنگام ذبح) نام خدا بر آنها برده شده نمی خورید؟! حال آنکه (خداوند) آنچه را بر شما حرام کرده، به روشنی بیان نموده است! مگر اینکه ناچار باشید. و همانا بسیاری (از مردم) به خاطر هوی و هوس و بی دانشی (دیگران را) گمراه می کنند، بی گمان پروردگارت به (حال) تجاوز کاران داناتر است.

(120) و گناه آشکار و پنهان را رها کنید، همانا آنانکه مرتکب گناه می شوند، بزودی در برابر آنچه مرتکب می شوند، مجازات خواهند شد.

(121) و از آنچه (هنگام ذبح) نام خدا بر آن برده نشده، نخورید و همانا این (عمل) نافرمانی (و گناه) است و به راستی شیاطین به دوستان خود (شبه های) القا می کنند، تا با شما مجادله کنند، و اگر از آنها اطاعت کنید بی گمان مشرک خواهید بود.

(122) آیا کسی که (با کفر) مرده بود، پس (با هدایت) او را زنده کردیم، و نوری برایش قرار دادیم که با آن در (میان) مردم راه می رود، همانند کسی است که در تاریکیها باشد، و از آن خارج نگردد؟! این چنین برای کافران آنچه که انجام می دادند آراسته شده است.

(123) و اين گونه در هر شهر و دياری, بزرگان (وسران) گنا ه کارانشان را قرار داديم, تا در آن نيرنگ کنند, ولی نمی دانند که جز با خودشان مکر نمی ورزند.

(124) وچون نشانه ای برای آنها بيايد, می گويند: «ماهر گز ايمان نمیآوريم, مگر اينکه همانند آنچه به پيامبران خدا داده شده, (به ما هم) داده شود». خداوند آگاه تراست که رسالت خويش را کجا قرار دهد, بزودی به کسانی که مرتکب گناه شدند, به سزای مکری كه می ورزيدند؛ از جانب خدا خواری, وعذاب سختی خواهد رسيد.