(32) واز نشانه های او کشتیهایی است که همچون کوه در دریا روانند.

(33) اگر بخواهد باد را (از حرکت) باز می دارد, پس کشتیها بر پشت آن (دریا) بی حرکت بمانند, بی گمان در این نشانه هایی برای هر صبر کنندۀ شکر گزاری است.

(34) یا (اگر بخواهد) آنها (= سرنشینان کشتی) را به خاطر اعمالشان نابود (وغرق) می سازد, واز بسیاری (گناهان) در می گذرد.

(35) و(تا) کسانی که در آیات ما مجادله می کنند, بدانند که هیچ گریزگاهی ندارند.

(36) پس آنچه به شما داده است, متاع زود گذر زندگی دنیاست, وآنچه نزد خداست برای کسانی که ایمان آورده اند وبر پروردگارشان توکّل می کنند بهتر وپایدار تراست.

(37) و(همان) کسانی که از گناهان بزرگ( ) وزشتیها اجتناب می کنند, وهنگامی که خشمگین شوند, گذشت می کنند.

(38) و کسانی که (دعوت) پروردگارشان را اجابت کردند, ونماز را بر پا می دارند, وکارهایشان بین آنان به (صورت) مشورت است, واز آنچه به آنها روزی داده ایم. (در راه خدا) انفاق می کنند.

(39) وکسانی که چون ستمی به آنها برسد, انتقام می گیرند.

(40) و جزایی بدی, بدیی است همانند آن, پس هر کس که در گذرد, واصلاح (وآشتی) کند, پاداشش بر خداوند است, بی گمان او ستمکاران را دوست ندارد.

(41) وکسی که پس از ستمی که بر او رفته است, انتقام بگیرد, پس اینانند که هیچ راه (ملامتی) بر آنان نیست.

(42) تنها راه (ملامت) بر کسانی است که به مردم ستم می کنند, ودر زمین به ناحق سرکشی (وستم) می کنند, اینانند که بر ایشان عذابی دردناک است.

(43) وکسی که شکیبایی کند, و در گذرد, بی گمان این از کارهای سترگ (پسندیده) است.

(44) و کسی را که خدا گمراه کند, پس بعد از او برایش هیچ ولی (وکارسازی) نیست, وستمکاران را (روز قیامت) می بینی که چون عذاب (الهی) را مشاهده کنند, می گویند: «آیا هیچ راهی به سوی بازگشت وجود دارد؟!».