(47) و آنها به شتاب از تو عذاب می طلبند، و خداوند هر گز وعده اش را خلاف نمی کند، وبی گمان یک روز نزد پروردگارت، مانند هزار سال از آنچه است که (شما) می شمارید.

(48) و چه بسیار آبادیها که به آنها مهلت دادم؛ در حالی که (مردمش) ستمگر بودند، آنگاه آنها را گرفتم، و باز گشت (همه) به سوی من است.

(49) (ای پیامبر!) بگو : «ای مردم ! جز این نیست که من برای شما بیم دهنده ی آشکاری هستم » .

(50) پس کسانی که ایمان آوردند و کارها ی شایسته انجام دادند، برای آنها آمرزش و روزی نیک است.

(51) و کسانی که مبارزه کنان در (انکار) آیات ما تلاش کردند، (و پنداشتند که ما را به ستوه می آورند) آنان اهل دوزخ هستند.

(52) و (ما) هیچ رسول و پیامبری را پیش از تو نفرستادیم؛ مگر اینکه چون (آیات ما را) تلاوت می کرد، شیطان در تلاوت او (چیزی) القاء می کرد، آنگاه خدا آنچه شیطان القاء می کند؛ از میان می برد، سپس خداوند آیاتش را استوار (و محکم) می دارد، و خداوند دانای حکیم است.

(53) تا (خداوند) آنچه را که شیطان القاء می کند، آزمونی قرار دهد برای کسانی که در دلهایش بیماری است، و آنهایی که دلهایشان سخت است، و بی گمان ستمکاران در مخالفت (و دشمنی) دور (و دراز) هستند.

(54) و تا کسانی که به آنان دانش داده شده بدانند که مسلماً آن (قرآن) از سوی پروردگارت حق است، پس به آن ایمان بیاورند، آنگاه دلهایشان برای آن (حق) خاضع گردد، و یقیناً خداوند کسانی را که ایمان آوردند به راه راست هدایت می کند.

(55) و کسانی که کافر شدند همواره در آن (= قرآن) شک دارند، تا آنکه نا گهان قیامت فرا رسد یا عذاب روز نحس بر آنها (فرود) آید .