(87) آنها راضی شدند که با (زنان و) باز ماندگان باشند, وبردلهایشان مهر زده شده, پس آنان (چیزی) نمی فهمند.

(88) لیکن پیامبر وکسانی که با او ایمان آوردند, با اموال خود وجانهای خود (در راه خدا) جهاد کردند, نیکی ها (همه) از آنِ آنهاست, وآنانند که رستگارانند.

(89) خداوند برای آنها باغهایی (از بهشت) آماده کرده است, که نهرها از زیر (درختان) آن جاری است, جاودانه در آن خواهند ماند, این کامیابی بزرگ است.

(90) و عذر آورندگان از اعراب (بادیه نشین, نزد تو) آمدند, تا به آنها اجازه داده شود, وکسانی که به خدا ورسولش دروغ گفته بودند (در خانه) نشستند, به زودی به کسانی از آنها که کافر شدند, عذاب دردناکی خواهد رسید.

(91) بر ناتوانان گناهی نیست ونه بر بیماران, ونه بر کسانی که چیزی نمی یابند, خرج کنند, (گناهی است). هرگاه برای خدا وپیامبرش خیر خواهی کنند, بر نیکو کاران هیچ راه (سرزنش) نیست, وخداوند آمرزندۀ مهربان است.

(92) ونه بر کسانی که وقتی نزد تو آمدند که آنها را (بر مرکبی) سوار کنی, گفتی: «چیزی که شما را برآن سوار کنم, نمی یابم» آنها باز گشتند, در حالی که از اندوه چشمانشان اشک ریزان بود, چرا که هیچ چیزی برای انفاق (در راه خدا) نیافتند.

(93) تنها راه (سرزنش) بر کسانی (باز) است که از تو اجازه می خواهند, در حالی که توانگراند, (آنها) راضی شدند که با (زنان و) بازماندگان باشند, وخداوند بر دلهایشان مهر نهاده است, پس آنان (چیزی) نمی دانند.