(39) به کسانی که با آنان جنگ می شود، اجازه (جهاد) داده شده است، از آن روی که مورد ستم قرار گرفته اند، و یقیناً خداوند بر یاری آنها تواناست.

(40) (همان) کسانی که به ناحق از دیارشان رانده شدند؛ جز اینکه می گفتند:« پروردگار ما الله است». و اگر خداوند بعضی از مردم را به (وسیله ی) بعضی دیگر دفع نمی کرد، بی گمان دیرها(ی راهبان) و کلیساها(ی مسیحیان) و کنشتها(ی یهودیان) و مساجدی که نام خدا در آنها بسیار برده می شود؛ ویران می گردید، و مسلماً خداوند یاری می کند کسی که (دین) او را یاری دهد، بی گمان خداوند قوی پیروزمند است.

(41) (همان) کسانی که اگر در زمین به آنها قدرت (و حکومت) بخشیم، نماز را بر پا می دارند، و زکات را می دهند، و امر به معروف و نهی ازمنکر می کنند، و سرانجام کارها از آن خداست.

(42) (ای پیامبر) اگر (این قوم بت پرست) تو را تکذیب می کنند، (غمگین نباش) به راستی پیش از آنها قوم نوح و عاد وثمود (پیامبرانشان را) تکذیب کردند.

(43) و (همچنین) قوم ابراهیم و قوم لوط.

(44) و اصحاب مدین (قوم شعیب)، و موسی (نیز) تکذیب شد، پس به کافران مهلت دادم آنگاه آنها را فرو گرفتم، پس (بنگر) انکار (و عقوبت) من چگونه بود !

(45) پس چه بسیار آبادیها را در حالی که (مردمش) ستمگر بودند؛ نابودشان کردیم، پس (اینک) بر سقفهایش فروریخته (و ویران شده) است، و (چه بسیار) چاه (پر آب) که بی حاصل مانده، و (چه) قصر(های) بر افراشته استوار (که بی صاحب مانده است).

(46) آیا آنها در زمین سیر نکردند، تا دلهایی داشته باشند که با آن (حقیقت را) دریابند، یا گوشهای که با آن (اخبار گذشتگان را) بشنوند ؟! پس بی گمان چشمها (ی ظاهر) نا بینا نمی شود، ولیکن دلهایی که در سینه هاست؛ نابینا می شود.