(45) واینکه او دو جفت نروماده آفرید.
(46) از نطفه ای چون (در رحم) ریخته شود.
(47) واینکه پدید آوردن باردیگر بر (عهدۀ) او (= خداوند) است.
(48) واینکه او ست که بی نیاز کرد و سرمایه بخشید.
(49) و اینکه او ست که پروردگار (ستاره) «شعری»( ) است.
(50) واینکه او ست که «عاد نخستین» را هلاک کرد.
(51) و(نیز) «ثمود» را (هلاک کرد) پس (کسی را) باقی نگذاشت.
(52) (و(همچنین) قوم نوح را پیش از آن (هلاک نمود). بی گمان آنها از همه ظالم تر و سرکش تر بودند.
(53) و(شهرهای) موتفکه (= قوم لوط) را زیر و رو (ونابود) کرد( ).
(54) پس آنها را با آنچه سزاوار بودند از عذاب سنگین ودردناک پو شانید.
(55) پس (ای انسان نا سپاس) به کدامیک از نعمتهای پروردگارت شک داری؟!
(56) این (پیامبر) هشدار دهنده ای از (قبیل) هشدار دهندگان پیشین است.
(57) قیامت نزدیک شده است.
(58) وهیچ کس جز خدا آشکارش نکند (ونتواند سختیهای آن را دفع کند).
(59) آیا از این سخن تعجب می کنید؟!
(60) ومی خندید ونمی گریید؟!
(61) وشما همواره در غفلت (وهوس رانی) هستید.
(62) پس (همه) برای خدا سجده کنید, واورا بپرستید( ).
القمر Al-Qamar
(1) قیامت نزدیک شد وماه بشکافت( ).
(2) واگر (کافران) معجزه ای ببینند, روی بگردانند وگویند: «(این) جادویی قوی است».
(3) وآنها (آیات ونشانه های الهی را) تکذیب کردند و از هوی نفس خود پیروی کردند, وهرکاری قرار گاهی دارد.
(4) وبه راستی برای آنان به اندازه ی کافی خبر هایی (پندآمیزی) آمده است که (از گناهان وبدیها) باز می دارد.
(5) (این آیات) حکمت (ودانش) تمام (ورسا) است. پس (برای افراد جاهل ولجوج) هشدارها سودی نمی بخشد.
(6) بنابر این (ای پیامبر) از آنها روی بگردان, (تا آن) روزی که دعوت کننده ای (مردم را) به امر وحشتناکی دعوت کند.