(1) الر (الف . لام . را) این آیات کتاب و قرآن روشنگر است .

(2) چه بسا کسانی که کافر شدند دوست دارند (و آرزو می کنند) که ای کاش مسلمان بودند.

(3) بگذار آنها بخورند ، و بهره گیرند ، و آرزوها (ی دراز) سرگرم (وغافل) شان سازد ، پس بزودی خواهند دانست .

(4) و ما (اهل) هیچ دیار (و شهر) ی را هلاک نکردیم؛ مگر اینکه (مهلت و) اجلی معین (و معلوم) داشت.

(5) هیچ امتی براجل خود پیش نمی گیرد ، و از آن عقب نخواهد افتاد .

(6) و (کافران) گفتند:« ای کسی که قرآن بر تو نازل شده است ، بی تردید تو دیوانه ای!

(7) اگر از راستگویانی چرا فرشتگان را برای ما نمی آوری ؟».

(8) ما فرشتگان را جز به حق نازل نمی کنیم ، و (هر گاه نازل شوند) آنگاه به آنها مهلت داده نمی شود ، (و کارشان یکسره می شود) .

(9) همانا ما قرآن را نازل کردیم و قطعاً ما نگهبان آن هستیم .

(10) و یقیناً ما پیش از تو (پیامبرانی) در (میان) گروها (و امتها) ی نخستین فرستاده ایم .

(11) هیچ پیامبری به (سوی) آنها نمی آمد مگر آن که مسخره اش می کردند .

(12) این چنین آن (تکذیب و استهزاء) را در دلهای مجرمان راه می دهیم .

(13) آنها به آن (قرآن) ایمان نمی آورند ، و به راستی سنت (و روش) پیشینیان (نیز چنین) گذشته است .

(14) و اگر دری از آسمان به روی آنها بگشاییم که پیوسته در آن بالا روند ،

(15) باز هم می گویند: « یقیناً ما را چشم بندی کرده اند ، بلکه ما گروهی سحر شده ایم ! ».