(28) وبه آنها خبر ده که همانا آب (قریه) در میان آنها (وناقه) تقسیم شده است, هرکه در نوبت خود باید حاضر شود.

(29) پس آنها یار خود( ) را صدا زدند, آنگاه (آمد و) دست بکار شد و (شتر را) پی کرد.

(30) پس (بنگرید) عذاب وهشدارهای من چگونه بود؟!

(31) بی گمان ما یک صیحه (= بانگ مرگباری) بر آنها فرستادیم, پس (همگی) به صورت گیاه خشک خردشده ای در آمدند.

(32) و یقیناً ما قرآن را برای تذکر آسان نمودیم, پس آیا کسی هست که متذکر شود؟!

(33) قوم لوط هشدار دهندگان را تکذیب کردند.

(34) بی گمان ما شن باد تندی بر آنها فرستادیم (وهمگی هلاک کردیم) جز خاندان لوط که سحرگاهان نجاتشان دادیم.

(35) (این) نعمتی بود از سوی ما, این گونه کسی را که شکر کند پاداش می دهیم.

(36) و به راستی (لوط) آنها را از عقوبت (سخت) ما بیم داد, پس آنها با هشدارها مجادله (وستیز) کردند.

(37) و به راستی آنها از او (= لوط) خواستند که مهمانش را (برای کار زشت) در اختیارشان بگذارد, پس ما دیدگانشان را کور کردیم, (وگفتیم:) «پس (طعم) عذاب مرا و(طعم) هشدارهای مرا بچشید».

(38) و یقیناً صبحگاهان عذابی پایدار آنها را فروگرفت (وهلاک کرد).

(39) (وگفتیم:) «پس (طعم) عذاب مرا (وطعم) هشدارهای مرا بچشید».

(40) و یقیناً ما قرآن را برای تذکر آسان نمودیم, پس آیا کسی هست که متذکر شود؟!

(41) وبه راستی هشدار دهندگان به سراغ خاندان فرعون آمدند.

(42) (آنها) همۀ آیات (ومعجزات) ما را تکذیب کردند, پس ما آنها را گرفتیم, گرفتن پیروزمندی توانا!

(43) (ای قریش) آیا کفار شما از آنها بهترند یا برای شما امان نامه ای در کتابها (ی آسمانی پیشین) است.

(44) یا می گویند: «ما جماعتی (نیرومند و) پیروزیم».

(45) به زودی آن جمع (کفار قریش) شکست می خورد و پشت می کنند, (و پا به فرار می گذارند)( ).

(46) بلکه قیامت وعده گاه آنها ست, وقیامت سخت تر وتلخ تر است.

(47) بی گمان گناهکاران در گمراهی ودیوانگی هستند.

(48) روزی که بر چهره هایشان در آتش (جهنم) کشیده می شوند (وبه آنها گفته می شود:) «(طعم) آتش دوزخ را بچشید».

(49) بی گمان ما همه چیز را به اندازه آفریدیم.