(30) روزی که هر کس آنچه را از خیر و نیکی انجام داده، و آنچه از بدی مرتکب شده، حاضر شده می یابد. و آرزو می کند، ای کاش میان او و آن (کارهای بد) فاصله ای دور بود، و خداوند شما را از(کیفر) خودش بر حذر می دارد، و (در عین حال) خدا به بندگان مهربان است.

(31) بگو:«اگر خدا را دوست می دارید، پس ازمن پیروی کنید ،تا خدا شما را دوست بدارد،وگناهانتان را برایتان بیامرزد ،وخداوند آمرزنده ی مهربان است »

(32) بگو:«خدا وپیامبر(او) را اطاعت کنید ». پس اگرپشت کردند(وسر پیچی نمودند)،قطعاً خداوند کافران را دوست نمی دارد.

(33) به راستی خداوند آدم ونوح وآل ابراهیم وآل عمران را برجهانیان بر گزید.

(34) فرزندانی که بعضی ازآنان از (نسل) بعضی دیگرند،وخداوند شنوای داناست.

(35) هنگامی که همسر عمران گفت:« پروردگارا! من آنچه را در شکم دارم برای تو نذر کردم که آزاد، (برای خدمت بیت المقدس و پرستشگر تو) باشد. پس از من بپذیر که تو خود شنوای دانایی».

(36) پس هنگامی که او را بزاد، گفت: « پروردگارا! من او را دختر زاده ام - و خدا به آنچه او زایید داناتر بود- و پسر همانند دختر نیست، و من او را مریم نام گذاردم، و من او را و فرزندانش را از (شر) شیطان رانده شده، به تو پناه می دهم».

(37) آنگاه پروردگارش او (= مریم) را به طرز نیکوئی پذیرفت، و به طرز شایسته ای او را رویانید(و پرورش داد) و کفالت او را به زکریا سپرد، هرگاه زکریا وارد محراب (و عبادتگاه) او می شد، نزد او غذا ورزقی می یافت،(زکریا) می گفت: « ای مریم این از کجا برای تو آمده است؟» (مریم) می گفت:«این از جانب خداست، که خدا به هر کس بخواهد بی شمار روزی می دهد».