(52) چون بر او وارد شدند ، و سلام گفتند. (ابراهیم) گفت: « همانا ما از شما می ترسیم »

(53) گفتند:« نترس ، بی گمان ما تو را به پسری دانا بشارت می دهیم »

(54) (ابراهیم) گفت: « آیا به من (این) بشارت می دهید با اینکه پیری به من رسیده است ؟ پس به چه چیز بشارت می دهید ؟! ».

(55) گفتند :« تو را به حق بشارت دادیم ، پس از نا امیدان نباش ».

(56) (ابراهیم) گفت: «و چه کسی جز گمراهان از رحمت پروردگارش نا امید می شود؟! » .

(57) (آنگاه) گفت :«پس ای فرستادگان (خدا) مقصود شما چیست ؟ » .

(58) گفتند:« همانا ما به سوی قوم گنهکار فرستاده شده ایم (تا آنها را هلاک کنیم).

(59) جز خاندان لوط که ما حتماً همه ی آنها را نجات خواهیم داد.

(60) مگر همسر او که مقدر داشتیم او قطعاً از بازماندگان (و هلاکت شوند گان) باشد ».

(61) پس هنگامی که که فرستادگان (خدا) نزد خاندان لوط آمدند .

(62) (لوط) گفت:«همانا شما گروهی نا شناس هستید ! »

(63) (فرشتگان) گفتند :« بلکه ، ما (همان) چیزی را برای تو آورده ایم که آنها در آن تردید داشتند .

(64) و ما حق را برای تو آورده ایم ، و ما قطعاً راستگویانیم .

(65) پس پاسی از شب گذشته خانواده ات با خود بردار، (و از این جا) ببر ، و (خودت) به دنبال آنها برو ، و کسی از شما پشت سرش ننگرد ، و به آن جایی که فرمان یافته اید بروید.

(66) و ما این امر را به او(= لوط) وحی کردیم که همانا صبحگاهان همه ی آنها ریشه کن خواهند شد.

(67) و اهل شهر شادی کنان (به طرف خانه ی لوط) آمدند.

(68) (لوط) گفت:« به راستی اینها میهمانان من هستند ، پس مرا رسوا (و شرمنده) نکنید ،

(69) و از خدا بترسید و مرا خوار نسازید » .

(70) (آنها ) گفتند:«مگر ما تو را از (مهمانی وحمایت) مردمان نهی نکرده بودیم ؟!»