(138) وگفتند: «اين چهار پايان وکشتزار ها (برای همه) ممنوع است, مگر کسانی که مابخواهيم ـ به گمان آنان ـ نبايد (از) آن بخورد». وچهار پايانی ديگراست که (سوار شدن بر) پشت آنها حرام است. و(نيز) چهار پايانی (ديگر) است که (هنگام ذبح) نام خدا را بر آن نمی بردند, (وبا اين کارشان) به خدا دروغ می بستند. و(خداوند) به زودی کيفر افتراهايشان را خواهد داد.

(139) وگفتند: «آنچه در شکم اين چهارپايان است مخصوص مردان ماست، و برهمسرانمان حرام است, واگر مرده باشد پس (همگی) در آن شريکند».بزودی (خداوند) کيفر اين توصيف آنها را می دهد, بی گمان او حکيم داناست.

(140) مسلّماً زيان کردند آنها که فرزندان خود را به نادانی کشتند؛ واز روی افتراء بر خداوند, آنچه را خدا روزی شان نموده بود (بر خود) تحريم کردند, بتحقيق آنها گمراه شدند وراه هدايت را نيافته بودند.

(141) و اوست که باغهايی دار بست وبی دار بست, ودرخت خرما وکشتزار با ميوه های گوناگون, وزيتون وانار را شبيه وبی شباهت پديد آورد. از ميوۀ آن به هنگامی که رسيد, بخوريد, وحق (= زکات) آن را در روز دروش بپردازيد, واسراف نکنيد، بی گمان او اسراف کنندگان را دوست ندارد.

(142) و (نيز) از چهار پايان, (حيوانات) باربر و(حيوانات) کوچک (که توان حمل بار ندارند آفريد). از آنچه خدا به شما روزی داده است بخوريد, واز گامهای شيطان پيروی مکنيد, بی گمان او دشمن آشکار شماست.