التوبة   سورة  : At-Tawba


سورة Sura   التوبة   At-Tawba
وَعَلَى الثَّلَاثَةِ الَّذِينَ خُلِّفُوا حَتَّىٰ إِذَا ضَاقَتْ عَلَيْهِمُ الْأَرْضُ بِمَا رَحُبَتْ وَضَاقَتْ عَلَيْهِمْ أَنفُسُهُمْ وَظَنُّوا أَن لَّا مَلْجَأَ مِنَ اللَّهِ إِلَّا إِلَيْهِ ثُمَّ تَابَ عَلَيْهِمْ لِيَتُوبُوا ۚ إِنَّ اللَّهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ (118) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَكُونُوا مَعَ الصَّادِقِينَ (119) مَا كَانَ لِأَهْلِ الْمَدِينَةِ وَمَنْ حَوْلَهُم مِّنَ الْأَعْرَابِ أَن يَتَخَلَّفُوا عَن رَّسُولِ اللَّهِ وَلَا يَرْغَبُوا بِأَنفُسِهِمْ عَن نَّفْسِهِ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ لَا يُصِيبُهُمْ ظَمَأٌ وَلَا نَصَبٌ وَلَا مَخْمَصَةٌ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا يَطَئُونَ مَوْطِئًا يَغِيظُ الْكُفَّارَ وَلَا يَنَالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَّيْلًا إِلَّا كُتِبَ لَهُم بِهِ عَمَلٌ صَالِحٌ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ (120) وَلَا يُنفِقُونَ نَفَقَةً صَغِيرَةً وَلَا كَبِيرَةً وَلَا يَقْطَعُونَ وَادِيًا إِلَّا كُتِبَ لَهُمْ لِيَجْزِيَهُمُ اللَّهُ أَحْسَنَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (121) ۞ وَمَا كَانَ الْمُؤْمِنُونَ لِيَنفِرُوا كَافَّةً ۚ فَلَوْلَا نَفَرَ مِن كُلِّ فِرْقَةٍ مِّنْهُمْ طَائِفَةٌ لِّيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ وَلِيُنذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُونَ (122)
الصفحة Page 206
(118) و(همچنین) بر آن سه نفری که موقوف گذاشته شدند ، تا آنگاه که زمین با همۀ فراخی اش بر آنها تنگ شد ، و از خود به تنگ آمدند ، و دانستند که پناهگاهی از خدا جز به سوی او نیست ، سپس رحمت خود را شامل حال آنها نمود ، تا توبه کنند (وتوبه ی آنان را پذیرفت) بی گمان خداوند است که توبه پذیر مهربان است.
(119) ای کسانی که ایمان آورده اید از خدا بترسید،وبا راستگویان باشید .
(120) سزاوار نیست که اهل مدینه،و اعراب (بادیه نشین) که اطراف آنها هستند ، از(همراهی) رسول خدا باز پس مانند ، و نه برای (حفظ) جان خود ، از جان او چشم بپوشند،این بدان سبب است که هیچ تشنگی و خستگی و گرسنگی در راه خدا به آنها نمی رسد، و هیچ (جا منزل نمی کنند و) گامی که موجب خشم کافران شود؛ بر نمی دارند ، وهیچ (دستبرد و) و گزندی به دشمن نمی رسانند ، مگر اینکه به (سبب) آن ،عمل صالحی برای شان نوشته شود ، بی گمان خداوند پاداش نیکوکاران را ضایع نمی کند .
(121) و هیچ مال کوچک یا بزرگی را (در راه خدا) انفاق نمی کنند، و هیچ وادی (و سرزمینی) نمی پیمایند ، مگر اینکه برای آنها نوشته می شود ، تا خداوند پاداش نیکوترین کردارشان را به آنها بدهد .
(122) و(ممکن) نیست که مؤمنان همگی(برای جهاد) کوچک کنند ، پس چرا از هر گروهی از آنان ، دسته ای کوچ نمی کنند ، تا در دین دانش بیاموزند، وقوم خود را هشدار دهند ، هنگامی که به سوی آنها باز گشتند ، باشد که آنها بترسند .
 


اتصل بنا | الملكية الفكرية DCMA | سياسة الخصوصية | Privacy Policy | قيوم المستخدم

آيــــات - القرآن الكريم


© 2022