(29) و(بیاد آور, ای پیامبر) هنگامی که گروهی از جن را به سوی تو متوجه ساختیم که قرآن را بشنوند( ), پس چون نزد او (= پیامبر) حضور یافتند, (به یکدیگر) گفتند: «خاموش باشید» آنگاه چون (تلاوت قرآن) به پایان رسید, (همچون) بیم دهندگانی به سوی قوم خود بازگشتند.

(30) گفتند: «ای قوم ما! یقیناً ما کتابی را شنیدیم که بعد از موسی نازل شده است که تصدیق کنندۀ (کتابهای) پیش از خود است, به سوی حق وبه سوی راه راست هدایت می کند.

(31) ای قوم ما! (دعوت, این) دعوت کنندۀ خدا را اجابت کنید, و به او ایمان آورید تا (خداوند) برخی از گناهانتان را برای شما بیامرزد, وشما را از عذابی دردناک پناه دهد.

(32) وهرکس (دعوت) دعوت کنندۀ خدا را پاسخ نگوید, پس هرگز نمی تواند در زمین (از عذاب خدا) بگریزد و او را غیر از خدا هیچ یاوری نیست, آنان در گمراهی آشکاری هستند».

(33) آیا ندیدند خداوندى که آسمانها وزمین را آفریده است, ودر آفرینش آنها (ناتوان و) در مانده نشده, قادر است بر آنکه مردگان را زنده کند؟! آری, او بر هر چیزی تواناست.

(34) و(روز قیامت) روزی (است) که کسانی که کافر شدند (برای عذاب) بر آتش عرضه می شوند, (وبه آنها گفته می شود:) «آیا این (عذاب) حق نیست؟» گویند: «چرا, سوگند به پروردگارمان (که حق است)». گوید: «پس به خاطر کفری که می ورزیدید عذاب را بچشید».

(35) پس (ای پیامبر) صبر کن, همچنانکه پیامبران اولو العزم صبر کردند( ), وبرای (عذاب) آنها شتاب نکن, روزی که آنچه را که وعده داده می شوند ببینند, گویی جز ساعتی از روز (در دنیا) درنگ نکرده اند, این (قرآن) ابلاغی است, پس آیا (قومی) جز قوم فاسق (ونافرمان) هلاک می شوند؟!