(41) وبدانید که هرگونه غنیمتی به دست آوردید, یک پنجمش برای خدا, وبرای پیامبر, وبرای خویشان, ویتیمان ومسکینان ودر راه ماندگان است, اگر به خدا وآنچه بر بندۀ خود در روز فرقان (= جدایی حق از باطل), روز بر خورد دو گروه (مؤمنین ومشرکین در بدر) نازل کردیم, ایمان آورده اید, وخداوند بر هرچیز تواناست.

(42) آنگاه که شما به کنارۀ نزدیکتر بودید، وآنها به کنارۀ دورتر بودند، وکاروان (قریش) پایین تر از شما بود, واگر با یکدیگر وعده می گذاشتید, قطعاٌ در(انجام) وعدۀ (خود) اختلاف می کردید, ولی خداوند (بدون میعاد, شما را جمع کرد وروبروی یکدیگر قرار داد) تا کاری را که می بایست انجام شود, به انجام برساند, تا آن که هلاک (ونابود) می شود, از روی دلیل (وحجت) هلاک شود, وکسی که زنده می ماند, از روی دلیل (وحجت) زنده ماند, وهمانا خداوند شنوای داناست.

(43) (بیاد آور) آنگاه که خداوند (عدۀ) آنها را در خوابت به تو اندک نشان داد, واگر زیاد نشان می داد؛ مسلماً سست می شدید, ودر این کار اختلاف می کردید, ولی خداوند (شما را از سستی واختلاف) سلامت داشت, بی گمان او به آنچه در سینه هاست؛ آگاه است.

(44) و(بیاد آور) آنگاه که چون باهم روبروشدید, آنها را به چشم شما کم نشان داد, وشما را (نیز) به چشم آنها کم جلوه داد, تا خداوند, کاری را که می بایست انجام شود, به انجام برساند, وهمۀ کارها به خدا باز گردانده می شود.

(45) ای کسانی که ایمان آورده اید! هنگامی می که با گروهی (از دشمن) روبرو شدید, پایدار (وثابت قدم) باشید, و خدا را بسیار یاد کنید, تا رستگار شوید.