(1) حم (حا . میم).

(2) عسق ( عین . سین . قاف).

(3) این گونه خداوند پیروزمند حکیم به سوی تو و پیامبرانی که پیش از تو بودند, وحی می کند( ).

(4) آنچه در آسمانها وآنچه در زمین است از آنِ اوست, واو بلند مرتبۀ بزرگ است.

(5) نزدیک است که آسمانها (بخاطر عظمت الهی) بر فراز یکدیگر شکافته (ومتلاشی) شوند, وفرشتگان به ستایش پروردگارشان تسبیح می گویند, وبرای کسانی که در زمین هستند آمرزش می طلبند, آگاه باش, همانا خداوند آمرزندۀ مهربان است.

(6) وکسانی که جز او دوستان (وسرپرستانی) گرفته اند, خداوند بر آنها نگهبان (ومراقب) است, وتو (ای پیامبر) متعهد (ومسئول) بر آنها نیستی.

(7) واین چنین قرآنی عربی به تو وحی کردیم تا «ام القری» (= مکه) وکسانی را که پیرامون آن هستند هشدار دهی, واز روز جمع شدن (= روز قیامت) که در آن شک وتردیدی نیست, بترسانی, (که در آن روز) گروهی در بهشت, وگروهی در آتش سوزانند!

(8) واگر خدا می خواست یقیناً (همه ی) آنها را یک امت قرار می داد, ولیکن هرکس را که بخواهد در رحمتش داخل می کند, وبرای ستمکاران هیج یار ویاوری نیست.

(9) آیا آنها جز او دوستانی (برای خود) بر گزیده اند؟ در حالی که الله فقط کارساز (ودوست حقیقی) است, واوست که مردگان را زنده می کند, واوست که بر هر چیزی تواناست.

(10) ودر هر چیزی که در آن اختلاف کنید, پس حکم (وداوری) آن با الله است, این الله, پروردگار من است. بر او توکل کردم, وبه (سوی) او باز می گردم.