(7) قسم به آسمان که دارای راهها (وستارگان زیباست).

(8) بی گمان شما (کفار) در گفتار مختلف وگوناگون هستید.

(9) کسی که (در علم الهی از خیر ونیکی) دورنگه داشته شده است از (ایمان آوردن به) آن ( = قرآن) دورنگه داشته می شود.

(10) مرگ (ولعنت) بر دروغگویان.

(11) کسانی که آنان در غفلت (وجهل) فرو رفته اند.

(12) پیوسته می پرسند: «روز جزا کی خواهد بود؟».

(13) (همان) روزی که آنها بر آتش عذاب می شوند.

(14) (وبه آنها گفته می شود:) «عذاب خود را بچشید, این همان چیزی است که برای آن شتاب داشتید».

(15) (در روز قیامت) مسلماً پرهیزگاران در باغها وچشمه سارها (ی بهشت) هستند.

(16) وآنچه پروردگارشان به آنها عطا فرموده, دریافت کرده اند, بی گمان آنها پیش از این (در دنیا) نیکوکار بودند.

(17) آنها بخش اندکی از شب را می خوابیدند (وبه نماز ونیایش مشغول بودند).

(18) ودر سحر گاهان آمرزش طلب می کردند.

(19) ودر اموالشان برای سائل و(تنگدست) محروم (بهره و) حقی بود.

(20) ودر زمین (عبرت و) نشانه های برای اهل یقین است.

(21) و(نیز) در وجود خودتان, آیا نمی بینید؟

(22) و رزق (وروزی) شما, وآنچه به شما وعده داده می شود در آسمان است.

(23) پس سوگند به پروردگار آسمان وزمین که آن (وعده ها) حق است, همان گونه که شما (با یکدیگر) سخن می گویید.

(24) (ای پیامبر) آیا خبر مهما نان گرامی ابراهیم به تو رسیده است؟!

(25) آنگاه که بر او وارد شدند وگفتند: «سلام» (ابراهیم در جواب) گفت: «سلام» (وبا خود گفت:) گروهی نا شناس هستید».

(26) پس پنهانی به سوی همسرش رفت وگوسالۀ (بریان شده) فربهی (برای آنها) آورد.

(27) سپس آن را به آنان نزدیک کرد, وگفت: «آیا نمی خورید؟».

(28) پس (چون دید دست به سوی غذا دراز نمی کنند) از آنها احساس ترس (ووحشت) کرد, (آنها) گفتند: «نترس (ما فرستادگان پروردگار توایم)» و اورا به (تولد) پسری دانا بشارت دادند.

(29) آنگاه همسرش (ساره) فریاد زنان پیش آمد وبه صورت خود زد وگفت: «(من) پیر زنی نازا هستم (چگونه فرزند می زایم؟!)( )».

(30) (فرشتگان) گفتند: «پروردگارتو این چنین فرموده است, وبی گمان او حکیم داناست».