(103) پس چون هر دو تسلیم شدند، و (ابراهیم) او را به پیشانی (بر زمین) افکند.

(104) و او را ندا دادیم: «ای ابراهیم!

(105) یقیناً خواب (خویش) را تحقق بخشیدی». بدون شک ما این گونه نیکوکاران را پاداش می دهیم.

(106) مسلماً این (خواب) آزمایشی آشکار بود.

(107) و او را به ذبح بزرگی( ) فدا دادیم.

(108) و برای او در(میان) امتهای بعد (نام نیک) بر جای نهادیم.

(109) سلام بر ابراهیم.

(110) این گونه نیکوکاران را پاداش می دهیم.

(111) بی گمان او از بندگان مؤمن ما بود.

(112) و او را به (تولد) اسحاق پیامبری از شایستگان بشارت دادیم.

(113) و (ما) بر او و اسحاق برکت دادیم، و از دودمان آن دو،(افرادی) نیکوکار بودند، و (افرادی) آشکار بر خود ستم کردند.

(114) و به راستی (ما) بر موسی و هارون منت نهادیم.

(115) و آن دو و قومشان را از اندوه بزرگ نجات دادیم.

(116) و یاریشان کردیم، پس آنان پیروز شدند.

(117) و به آن دو کتاب روشنگر دادیم.

(118) و آن دو را به راه راست هدایت کردیم.

(119) و برای آنان در (میان) امتهای بعد (نام نیک) باقی گذاشتیم.

(120) سلام بر موسی و هارون!

(121) بی گمان ما این گونه نیکوکاران را پاداش می دهیم.

(122) یقیناً آن دو از بندگان مؤمن ما بودند.

(123) و بی گمان الیاس از رسولان (ما) بود.

(124) چون به قومش گفت:« آیا پرهیزگاری نمی کنید؟!

(125) آیا (بت)" بعل" را می خوانید، و بهترین آفرینندگان را رها می کنید؟!

(126) الله که پروردگار شما و پروردگار نیاکان نخستین شماست.