(36) وچه بسیار امتهایی را که پیش از آنها هلاک کردیم, که آنها از اینها قویتر بودند, پس در شهرها (سیر و) جستجو کردند, آیا هیچ راه فراری وجود دارد؟!
(37) بی گمان دراین (سخن) برای صاحب دلان یا آنان که با حضور (خاطر) گوش فرا دهند, پندی است.
(38) وبه راستی ما آسمانها وزمین وآنچه در میان آن دوست در شش روز آفریدیم, وهیچ (گونه) خستگی (و رنجی) به ما نرسید.
(39) پس بر آنچه آنها می گویند شکیبا باش, وپیش از طلوع خورشید و پیش از غروب (آن) به ستایش پروردگارت تسبیح گوی( ).
(40) و (نیز) پاره ای از شب وبعد از سجده ها اورا تسبیح گوی.
(41) و (ای پیامبر) گوش فرا ده, روزی که منادی از مکانی نزدیک ندا می دهد.
(42) روزی که همگان صیحه (= بانگ سهمناک رستاخیز) را بحق می شنوند, آن روز خروج (از گورها) است.
(43) همانا ماییم که زنده می کنیم ومی میرانیم, وبازگشت (همگان) به سوی ماست.
(44) روزی که زمین از (روی) آنها شکافته شود, (وآنها) شتابان (از گورها بیرون آیند), این گرد آوری برای ما آسان است.
(45) ما به آنچه (مشرکان) می گویند داناتریم, وتو (ای پیامبر) بر آنها زورگونیستی (که آنها را به ایمان آوردن اجبار کنی) پس کسی را که از عذاب (وهشدار) من می ترسد, به (وسیلۀ) قرآن پند (واندرز) بده.
الذاريات Adh-Dhaariyat
(1) سوگند به بادهای که (خاک را) می پراکند,
(2) وسوگند به ابر های که بار سنگینی (از باران را) با خود حمل می کنند.
(3) وسوگند به کشتیهایی که به آسانی (بر روی دریاها) در حرکتند.
(4) وسوگند به فرشتگانی که کارها را تقسیم می کنند.
(5) بی گمان آنچه به شما وعده داده شد قطعاً راست است.
(6) ویقیناً (روز) جزا (ی اعمال) واقع شدنی است.