(44) و تو (ای پیامبر!) در ناحیه غربی نبودی، هنگامی که فرمان (نبوت) را به موسی دادیم و تو از حاضران نبودی.

(45) ولیکن (ما) نسلها آفریدیم که عمر دراز یافتند، و تو در میان اهل مدین اقامت نداشتی که آیات ما را بر آنها بخوانی، و لیکن ما بودیم که (پیامبرانی) می فرستادیم.

(46) و تو در کنار طور نبودی آنگاه که ندا دادیم، ولی این (وحی) رحمتی از جانب پروردگارت است؛ تا گروهی را بیم دهی که پیش از تو بیم دهنده ای برای آنها نیامده بود، شاید که آنها پند گیرند.

(47) و اگر آن نبود که به (سبب) اعمالی که مرتکب شده اند؛ مصیبتی به آنها برسد، آنگاه بگویند :« پروردگارا ! چرا به سوی ما پیامبری نفرستادی تا از آیات تو پیروی کنیم و از مؤمنان باشیم ؟».

(48) پس هنگامی که حق از نزد ما برای آنها آمد، گفتند :« چرا (به این پیامبر) مانند آنچه به موسی داده شد، داده نشده است ؟!» آیا به آنچه پیش از این به موسی داده شد، کفر نورزیدند؟ گفتند : «این دو (قرآن و تورات) جادوی تأیید کننده یکدیگرند» و گفتند : « همانا ما به هر کدام (ازآنها) کافریم».

(49) بگو:«اگر راست می گویید، پس کتابی هدایت کننده تر از این دو (کتاب) از نزد خدا بیاورید، تا من از آن پیروی کنم».

(50) پس اگر (این سخن) تو را نپذیرفتند، بدان که آنها فقط از هوسهای خود پیروی می کنند، و گمراه تر از آن کس که هوای نفس خویش را بدون (هیچ) هدایتی از (سوی) خدا پیروی می کند؛ کیست ؟! بی گمان خداوند گروه ستمکاران را هدایت نمی کند.