(73) ای پیامبر! با کافران ومنافقان جهاد کن, وبرآنان سخت بگیر, وجایگاهشان جهنم است, وچه بد سرانجامی است.
(74) (منافقان) به خدا سوگند یاد می کنند که (سخنان نادرست) نگفته اند, وبه راستی که سخن کفر گفته اند, وپس از اسلام آوردنشان, کافر شده اند, وقصد چیزی (خطرناک) کردند, که به آن نرسیدند, تنها به این سبب عیبجوئی می کنند که خدا ورسولش, آنها را از فضل خود بی نیاز کرد, پس اگر توبه کنند, برای آنها بهتراست, واگر روی بگردانند؛ خداوند آنها را در دنیا وآخرت, با عذابی دردناک عذابشان می کند, ودر (روی) زمین هیچ کارساز و یاوری نخواهند داشت.
(75) بعضی از آنها با خدا (عهد و) پیمان بستند که: اگر (خداوند) از فضل خود (نصیبی) به ما دهد, قطعاً صدقه (وزکات) خواهیم داد, واز نیکوکاران خواهیم بود.
(76) پس چون (خداوند) از فضل خود به آنها (نصیبی) بخشید, به آن بخل ورزیدند, واعراض کنان روی گرداندند (وسر پیچی کردند).
(77) پس (این عمل) نفاق را تا روزی که او (= خدا) را ملاقات کنند, در دلهایشان بر قرار ساخت, به (سبب) آنچه که با خدا وعده کرده بودند, خلاف نمودند, (وعهد شکنی کردند) وبه (سبب) آنکه دروغ می گفتند.
(78) آیا نمی دانستند که خداوند اسرارشان, و(سخنان) در گوشی شان را می داند, وبی گمان خداوند دانای غیبها است.
(79) کسانی که از مؤمنان رغبت کننده (وفرمانبردار) در صدقات (شان) عیبجویی می کنند, وکسانی را که جز به اندازۀ (ناچیز) توانایی خود (چیزی) نمی یابند, پس (عیبجوئی و) مسخره شان می کنند, خداوند آنها را مسخره می کند, وبرای آنها عذاب دردناکی است.