العلق   سورة  : Al-Alaq


سورة Sura   العلق   Al-Alaq
التين At-Tin
بِّسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ (1) وَطُورِ سِينِينَ (2) وَهَٰذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ (3) لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ (4) ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ (5) إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ (6) فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ (7) أَلَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحَاكِمِينَ (8)
العلق Al-Alaq
اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ (1) خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ (2) اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ (3) الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ (4) عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ (5) كَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَيَطْغَىٰ (6) أَن رَّآهُ اسْتَغْنَىٰ (7) إِنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ الرُّجْعَىٰ (8) أَرَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَىٰ (9) عَبْدًا إِذَا صَلَّىٰ (10) أَرَأَيْتَ إِن كَانَ عَلَى الْهُدَىٰ (11) أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَىٰ (12) أَرَأَيْتَ إِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ (13) أَلَمْ يَعْلَم بِأَنَّ اللَّهَ يَرَىٰ (14) كَلَّا لَئِن لَّمْ يَنتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِيَةِ (15) نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ (16) فَلْيَدْعُ نَادِيَهُ (17) سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ (18) كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِب ۩ (19)
الصفحة Page 597
التين At-Tin
(1) سوگند به انجیر وزیتون.
(2) و سوگند به طور سینا.
(3) و سوگند به این شهر امن (= مکه).
(4) یقیناً ما انسان را در بهترین صورت (و هیئت) آفریدیم.
(5) سپس اورا به پایین تر مرحله بر گردا ندیم.
(6) مگر کسانی که ایمان آوردند وکارهای شایسته انجام دادند, پس برای آنها پاداشی قطع نشدنی است.
(7) پس (ای انسان) چه چیز بعد (از این همه دلایل روشن) تو را به تکذیب (روز) جزاط وا می دارد؟!
(8) آیا خداوند بهترین داوران (وحکم مطلق) نیست؟!
العلق Al-Alaq
(1) (ای پیامبر) بخوان به نام پروردگارت که (هستی را) آفرید.
(2) (همان خدایی که) انسان را از خون بسته آفرید.
(3) بخوان, وپروردگارت (از همه) بزرگوار تراست.
(4) (همان) کسی که بوسیلۀ قلم (نوشتن) آموخت.
(5) به انسان آنچه را که نمی دانست آموخت.
(6) حقا که انسان طغیان (وسرکشی) می کند.
(7) چون خون را بی نیاز ببیند.
(8) یقیناً بازگشت (همه) به سوی پروردگارتو ست.
(9) (ای پیامبر) آیا دیده ای آن کسی که باز می دارد,
(10) بنده ای را هنگامی که نماز می خواند؟
(11) به من خبر بده اگر این (بنده) بر (راه) هدایت باشد.
(12) یا (مردم را) به پر هیزگاری فرمان دهد (سزای کسی که اورا آزاد دهد جیست؟).
(13) به من خبر ده اگر این (شخص سرکش, حق را) تکذیب کرد, و رویگردان شد (آیا سزا اور عذاب نیست؟).
(14) آیا نمی داند که مسلماً, خداوند (همه اعمالش را) می بیند؟!
(15) چنین نیست (که او گمان می کند) اگر باز نیاید (دوست از شرارت بر ندارد) محققاً ناصیه اش = (موی یشانی اش) را خواهیم گرفت وکشید.
(16) (همان) پیشانی در وغگوی خطا کار را,
(17) پس باید اهل مجلسش (وهمدمانش) را بخواند.
(18) ما (نیز) بزودی ماموران آتش را فرا می خوانیم.
(19) چنین نیست (که او می پندارد) هرگز اورا اطاعت نکن, وسجد کن و (به خداوند) تقرب جوی.
 


اتصل بنا | الملكية الفكرية DCMA | سياسة الخصوصية | Privacy Policy | قيوم المستخدم

آيــــات - القرآن الكريم


© 2022