(17) پس شما آنها را نکشتید, بلکه خداوند آنها را کشت. وهنگامی که (به سوی آنها خاک وسنگ) انداختی, تو نینداختی, بلکه خدا انداخت, تا مؤمنان را به آزمایشی نیکو از جانب خود بیازماید, بی گمان خداوند شنوای داناست.

(18) این (واقعه) چنین بود (که دیدید) و(بدانید که) همانا خداوند سست کنندۀ مکر (ونقشه های) کافران است.

(19) (ای کافران!) خواهان فتح وپیروزی (حق) هستید, پس بی گمان فتح وپیروزی (مسلمانان) برایتان آمد, واگر (از کفر ومخالفت وجنگ) دست بردارید, برای شما بهتراست. واگر باز گردید, (ما هم) باز خواهیم گشت, وگروه شما هر چند زیاد باشد, شما را بی نیاز نخواهد کرد, (زیرا) که خداوند با مؤمنان است.

(20) ای کسانی که ایمان آورده اید! خدا و رسولش را اطاعت کنید, و از او روی نگردانید در حالی که (سخن او را) می شنوید.

(21) و مانند کسانی نباشید که گفتند: «شنیدیم» حال آنکه آنان نمی شنیدند.

(22) همانا بدترین جنبدگان نزد خدا, (افراد) کر و لالی هستند, که نمی اندیشند.

(23) واگر خداوند خیری در آنها می دانست, قطعاً به آنان می شنواند, واگر (هم با این حال) به آنان می شنواند, باز روی می گرداندند و اعراض (وسرپیچی) می کردند.

(24) ای کسانی که ایمان آورده اید! (دعوت) خدا و پیامبر (او) را اجابت کنید, هنگامی که شما را به سوی چیزی فرا می خواند که شما را حیات (وزندگی) می بخشد, وبدانید که خداوند میان شخص وقلب او حایل می شود, و(بدانید) که به سوی او محشور خواهید شد.

(25) واز فتنه ای بپرهیزید که تنها به ستمکاران شما نمی رسد, (بلکه همه را فرا می گیرد) وبدانید که خداوند سخت کیفراست!