(43) شتابان سرها رو به بالا گرفته و چشم برهم نمی زنند ، و دلهایشان (فرو ریخته و) خالی است .

(44) و (ای پیامبر!) مردم را از روز ی که عذاب به سراغشان می آید ؛ بترسان ، آنگاه آنان که ستم کرده اند، گویند :«پروردگارا ! ما را تا یک مدت نزدیک (وکمی) مهلت بده ، (تا) دعوت تو را اجابت کنیم ، و پیامبران را پیروی نماییم ». (به آنان گفته می شود:) آیا شما نبودید که پیش از این سو گند یاد می کردید که هیچ (فنا و) زوال برایتان نیست .

(45) و در مسکن کسانی که به خویشتن ستم کردند ، ساکن شدید ، و برای شما روشن شد که با آنها چگونه رفتار کردیم ، و برای شما مثلها (از سر گذشت پشینیان) زدیم .

(46) و به راستی آنها (نهایت) مکر خود را بکار بردند ، و (همه ی) مکرشان نزد خدا (آشکار) است، و هر چند که با مکرشان کوهها از جا کنده شود .

(47) پس گمان مبر که خداوند (وعده ای را که) به پیامبرانش (داده) ، خلف وعده کند ، بی گمان خداوند پیروزمند انتقام گیر است .

(48) روزی که (این) زمین به زمین دیگر ، و آسمانها (به گونه ای دیگر) مبدل می شود ، و آنها (همگی) به پیشگاه خداوند یکتای قهار ظاهر و (آشکار) می شوند.

(49) و در آن روز مجرمان را (دست و پا) به هم بسته در غلها می بینی .

(50) جامهایشان از قطران است و چهره هایشان را آتش (جهنم) می پوشاند.

(51) تا خداوند هر کس را به (سزای) آنچه کرده است؛ کیفر دهد ، همانا خداوند سریع الحساب (= زود شمار) است .

(52) این (قرآن) پیامی برای مردم است ، و تا بدان هشدار یابند ، و تا بدانند که او معبودی یکتاست ، و تا خردمندان پندگیرند .