(15) همانا برای (قوم) سبا در مساکن شان نشانه ای بود، دو باغ (بزرگ) از راست و چپ، (و به آنها گفتیم:) از روزی پروردگارتان بخورید و برای او شکر گزارید، شهری است پاکیزه، و پروردگاری آمرزنده.
(16) پس آنها روی گرداندند، آنگاه سیلی ویرانگر را برآنها فرستادیم، و دو باغ (پر میوه) شان را به دو باغ (بی ارزش) با میوه های تلخ و (درختان) شوره گز و اندکی از (درخت) کنار مبّدل ساختیم.
(17) این کیفر را به (خاطر) آن که نا سپاسی کردند؛ به آنها دادیم، و آیا جز نا سپاسان را مجازات می کنیم؟!
(18) و میان آنها و قریه هایی که برکت داده بودیم، قریه هایی (آباد و) به هم پیوسته (بر سر راه) قرار دادیم، و در (میان) آنها آمدو شد مقرر داشتیم (و به آنان گفتیم:) در این (آبادی)ها با امن (و امان) شبها و روزها سفر کنید.
(19) پس گفتند :«پروردگارا ! میان سفرهای ما دوری بیفکن» و بر خویشتن ستم کردند، پس ما آنها را داستانهایی (برای عبرت دیگران) قرار دادیم، و آنان را سخت پراکنده (و متلاشی) ساختیم، بی گمان در این (ماجرا) برای هر صبر کننده ی سپاسگزاری نشانه هایی است.
(20) و یقیناً ابلیس گمان خود را در باره ی آنها درست یافت، پس (همگی) از او پیروی کردند؛ جز گروهی (اندک) از مؤمنان.
(21) و او (= شیطان) را بر آنان هیچ سلطه ای نبود؛ مگر اینکه (خواستیم) معلوم بداریم کسی را که به آخرت ایمان می آورد، از کسی که او از آن در شک (و تردید) است. و پروردگار تو بر همه چیز نگاهبان است.
(22) (ای پیامبر!) بگو :«کسانی را که غیر از خدا (معبود خود) می پندارید، (به فریاد) بخوانید، (آنها) هموزن ذره ای در آسمانها و در زمین مالک نیستند، و در (آفرینش و تدبیر) آن دو هیچ شرکتی ندارند، و او (= خداوند) از میان آنها یاور و پشتیبانی ندارد.