(34) وبرای خانه هایشان درها و تختهایی (نقره ای, قرار می دادیم) که بر آن تکیه زنند.

(35) و تجمل (وزینت های) فراوان (برایشان قرار می دادیم) وتمام اینها بهرۀ (نا چیز) زندگی دنیاست, وآخرت نزد پروردگارت برای پرهیزگاران است.

(36) وهرکس از یاد (خدای) رحمان غافل (ورویگردان) شود, برای او شیطانی بر می گماریم, پس همواره آن (شیطان) قرین (وهمنشین) او باشد.

(37) وآنها (= شیاطین) اینها (=انسانها) را از راه (خدا) باز می دارند, وگمان می کنند که آنان هدایت یافته اند.

(38) تا زمانی که (در روز قیامت) نزد ما آید, (به همنشین خود) می گوید: « ای کاش میان من وتو مسافت شرق وغرب فاصله بود, پس تو چه بد همنشینی بودی».

(39) (خداوند می فرماید:) «چون ستم کردید, امروز (این گفته ها) هرگز سودتان ندهد, چرا که (همه) شما در عذاب شریک هستید».

(40) (ای پیامبر) آیا تو می توانی به کران (سخنی) بشنوانی, یا کوران, وآنهایی را که در گمراهی آشکار هستند, هدایت کنی؟!

(41) پس اگر تو را (از این دنیا) ببریم, بی گمان ما از آنها انتقام خواهیم گرفت.

(42) یا آنچه را که به آنها وعده داده ایم, به تو نشان می دهیم, پس یقیناً ما بر آنها تواناهستیم.

(43) پس به چیزی که به تو وحی شده است تمسک بجوی, که بی شک تو بر راه راست هستی.

(44) و بی گمان این (قرآن) برای تو وقومت پند (وسربلند) ی است, و به زودی باز خواست خواهید شد.

(45) و از پیامبرانی که پیش از تو فرستادیم بپرس: آیا غیر از (خدای) رحمان, معبودانی برای پر ستش قرار دادیم؟!

(46) وبه راستی ما موسی را با نشانه های خود به سوی فرعون و در باریان او فرستادیم, پس گفت: «بی گمان من فرستادۀ پروردگار جهانیان هستم».

(47) پس چون با نشانه های ما (به سوی) آنها آمد, ناگاه (همه) از آن خندیدند.