(66) و اگر (مانند بنی اسرائیل) بر آنان مقرر می کردیم که خود را بکشید، یا از خانه و شهرتان بیرون روید، جز اندکی از آنها عمل نمی کردند، و اگر اندرز های که به آنان داده می شود انجام می دادند، برای آنها بهتر بود و (برای ایمانشان) استوار تر بود.

(67) و در این صورت از جانب خود پاداش بزرگی به آنها می دادیم.

(68) و به راه راست، هدایتشان می کردیم.

(69) و کسی که خدا و پیامبر را اطاعت کند (روز قیامت) همنشین کسانی خواهد بود که خداوند بر آنان انعام نموده است، از پیامبران، و صدیقان و شهدا و صالحان، و اینان چه نیکو رفیقانی هستند.

(70) این فضل و بخشایش از جانب خداست، و کافی است که او دانا است.

(71) ای کسانی که ایمان آورده اید! سلاح خود را بر گیرید، آنگاه گروه گروه بیرون روید یا یکپارچه (به سوی دشمن) بیرون شوید.

(72) و به راستی از (میان) شما کسی است که (از شرکت در جهاد) سستی می کند، پس اگر مصیبتی به شما برسد، می گوید: خداوند بر من انعام کرد که با آنان حاضر نبودم.

(73) و اگر فضل و غنیمتی از جانب خدا به شما برسد، چنان که گویا هرگز میان شما و آنان دوستی و مودتی نبوده، می گویند: ای کاش من هم با آنها بودم، و به کامیابی بزرگی نائل می شدم.

(74) پس کسانی که زندگی دنیا را به آخرت فروخته اند، باید در راه خدا پیکار کنند، و آن کسی که در راه خدا پیکار کند، چه کشته شود یا پیروز گردد، به زودی پاداش بزرگی خواهیم داد.