(7) هرگز چنین نیست (که کافران پنداشته اند) حقا که نامۀ (اعمال) بدکاران در سجین است.
(8) و تو چه دانی که سجین چیست؟!
(9) کتابی است که (اعمال بدکاران در آن) نوشته شده است.
(10) در آن روز وای بر تکذیب کنندگان!
(11) آنان که روز جزا را (انکارو) تکذیب می کنند.
(12) وجز ستمکاران گنهکار (کسی) آن (روز) را تکذیب نمی کنند.
(13) چون آیات ما بر آنها تلاوت شود, گوید: «(این) افسانه های گذشتگان است».
(14) هرگز چنین نیست (که آنها گمان می کنند) بلکه (بسب) آنچه کرده اند بر دلهایشان زنگار بسته است.
(15) هرگز چنین نیست (که آنها می پندارند) بی گمان آنها در آن روز از (دیدار) پروردگارشان یقیناً محجوب و محرومند.
(16) سپس (بعد از حساب) مسلماً وارد دوزخ می شوند.
(17) آنگاه به آنها گفته می شود: «این (آتش) همان جیزی است که آن را تکذیب می کردید!».
(18) هرگز چنین نیست (که آنها می پندارند) بی گمان نامۀ (اعمال) نیکوکاران در علیین است.
(19) و تو چه دانی که علیین چیست؟!
(20) کتابی است که (اعمال نیکوکاران در آن) نوشته شده است.
(21) که مقربان (درگاه الهی) بر آن حاضر شوند (وگواهی دهند).
(22) همانا نیکوکاران در نعمت (های بهشت) هستند.
(23) برتختها (تکیه زده و) می نگرند.
(24) خرمی ونشاط نعمت را در چهره هایشان (می بینی و) می شناسی.
(25) آنها از شواب ناب مهرشده, (نوشانده و) سیراب می شوند.
(26) مهری که بر آن نهاده شده از شک است, ودر این (شراب ونعمتهایی دیگر بهشت) مشتاقان باید بر یکدیگر پیشی گیرند.
(27) و آمیزه اش از تسنیم است.
(28) (همان) چشمه ای که مقربان (درگاه الهی) از آن می نوشنده.
(29) همانا کسانی که جرم وگناه کردند پیوسته (در دنیا) بر کسانی که ایمان آورده بودند می خندیدند.
(30) وهرگاه (مؤمنان) از کنارشان می گذشتند با چشم وابرو بهم اشاره می کردند.
(31) و چون به سوی خانوارۀ خود باز می گشتند, شادمان وخندان باز می گشتند.
(32) و هنگامی که مؤمنان را می دیدند می گفتند: «بی گمان اینها گمراهانند».
(33) در حالی که آنان برای مراقبت (ونگهبانی) بر مؤمنان فرستاده نشده بودند.
(34) پس امروز کسانی که ایمان آورده اند به کافر می خندند.