(184) "Kuma ku ji tsõron Allah wanda Ya halitta ku, kũ da jama'ar farko."

(185) Suka ce: "Kai dai daga waɗanda suke sihirtattu kawai ne."

(186) "Kuma bã kõwa kake ba, fãce mutum kamarmu kuma lalle ne munã zaton ka, haƙĩƙa, daga maƙaryata."

(187) "To ka jẽfo wani ɓaɓɓake daga sama a kanmu, idan ka kasance daga mãsu gaskiya."

(188) Ya ce: "Ubangijĩna ne Mafi sani ga abin da kuke aikatãwa."

(189) Sai suka ƙaiyatã shi, sabõda haka, azãbar rãnar girgije ta kãma su. Lalle ne ita, tã kasance azãbar yini mai girma.

(190) Lalle a cikin wancan haƙĩka akwai ãya, amma mafi yawansu ba su kasance mãsu ĩmãni ba.

(191) Kuma lalle Ubangijĩnka, haƙĩƙa, Shĩ ne Mabuwãyi, Mai jin ƙai.

(192) Kuma lalle shi (Alƙur'ãni), haƙĩƙa, saukarwar Ubangijinhalittu ne.

(193) Rũhi amintacce ne ya sauka da shi.

(194) A kan zũciyarka, dõmin ka kasance daga mãsu gargaɗi.

(195) Da harshe na Larabci mai bayãni.

(196) Kuma lalle shin, haƙĩƙa, yanã a cikin litattafan (Manzannin) farko.

(197) Ashe, bai kasance ãyã ba a gare su, ya zama Mãlaman Banĩ Isrã'ĩla sun san shi?

(198) Kuma dã mun saukar da shi a kan sãshen Ajamãwa,

(199) Ya karanta shi a kansu, ba su kasance sabõda shi mãsu ĩmãni ba.

(200) Kamar wancan ne! Muka shigar da shi a cikin zukãtan mãsu laifi.

(201) Bã zã su yi ĩmãni da shĩ ba sai sun ga azãbar nan mai raɗadi.

(202) Sai ta taho musu kwatsam, alhãli kuwa sũ, ba su sansance ba.

(203) Sai su ce: "Shin, mu waɗanda ake yi wa jinkiri ne?"

(204) Ashe, to, da azãbarMu suke nẽman gaggãwa?

(205) Ashe, to, kã gani, idan Muka jĩshe su daɗi a shẽkaru,

(206) Sa'an nan abin da suka kasance anã yi musu wa'adi (da shi) ya jẽ musu,