(27) Бас азобни яқиндан кўрганда куфр келтирганларнинг юзлари қораяр. Ва уларга: «Сўраган нарсангиз шу бўлади», дейилур.
(28) Сен: «Айтинглар-чи, агар Аллоҳ мени ва мен билан бўлганларни ҳалок қилса ёки раҳм қилса, кофирларни аламли азобдан ким қутқариб қолади?!» деб айт.
(29) Сен: «У Роҳмандур, биз Унга иймон келтирдик ва Унга таваккал қилдик. Бас, сизлар тезда ким очиқ-ойдин хатода эканини билурсизлар», деб айт.
(30) Сен: «Айтинглар-чи, агар сувларингиз ерга сингиб кетса, сизларга ким осонгина топиладиган сувни келтиради?» деб айт.
القلم Al-Qalam
(1) Нуун. Қалам билан ва сатрларга ёзадиган нарсалар билан қасам. (Оятда қасам қалам билан чекланмади, балки Аллоҳ сатрларга ёзилажак нарсалар билан ҳам қасам ичди. Бизнинг замонамизда қаламдан бошқа ёзув қўлланмалари ҳам чиқди. Қалам ва ёзиш билан қасам ичилиши мусулмонлар учун ўқиш-ёзиш, илм-маърифатга катта эътибор беришга чақириқдур.)
(2) Сен Роббинг неъмати ила мажнун эмассан.
(3) Ва албатта, сенга миннат қилинмайдиган ажр бордур.
(4) Ва албатта, сен улкан хулқдасан.
(5) Бас, тезда кўрурсан ва улар ҳам кўрурлар.
(6) Сизлардан кимда жунунлик борлигини.
(7) Албатта, Роббинг Ўзи, ким Унинг йўлидан адашганини билувчидур ва У ҳидоятда юрувчиларни ҳам билувчидур.
(8) Бас, ёлғонга чиқарувчиларга итоат қилма.
(9) Агар сен муроса қилсанг, улар ҳам муроса қилишни орзу қиларлар.
(10) Итоат қилма! Ҳар бир қасамхўр, пасткашга.
(11) Кишиларни айбловчи, чақимчилик қилиб юрувчига.
(12) яхшиликни ман қилувчи, тажавузкор, сергуноҳга.
(13) Қўпол, ундан сўнг отасининг таъйини йўққа.
(14) Моли ва ўғиллари кўп бўлганидан.
(15) Бизнинг оятларимиз Унгаўқилган пайтда, аввалгиларнинг афсоналари, деганга.