(160) Лут қавми Пайғамбарларни ёлғончи қилди.

(161) Ўшанда уларга биродарлари Лут деди: «Қўрқмайсизларми?!

(162) Албатта, мен сизларга ишончли Пайғамбарман.

(163) Бас, Аллоҳдан қўрқинглар ва менга итоат қилинглар.

(164) Мен сизлардан бунинг учун ҳақ-ажр сўрамасман. Менинг ажрим фақатгина Роббул Оламийн зиммасидадир.

(165) Оламлар ичидан эркакларга борасизми?!

(166) Ва Роббингиз сиз учун яратган жуфти ҳалолларингизни тарк қиласизми?! Йўқ!!! Сиз ҳаддан ошган қавмсиз».

(167) Улар: «Эй Лут, агар тўхтамасанг, албатта, ҳайдаб чиқарилганлардан бўлурсан!» дедилар.

(168) У: «Албатта, мен бу ишингизни ўта ёмон кўргувчиларданман.

(169) Эй Роббим, менга ва аҳлимга қилаётган нарсаларидан нажот бергин!» деди.

(170) Бас, унга ва аҳлига, ҳаммаларига нажот бердик.

(171) Магар (азобда) қолгувчилардан бўлган бир кампирга (бермадик).

(172) Сўнгра қолганларини ер билан яксон қилдик.

(173) Ва уларнинг устига бир ёмғир ёғдирдикки, бас, огоҳлантирилганларнинг ёмғири қандоқ ҳам ёмон бўлди. (Шунинг учун ҳам ҳанафий мазҳабидаги баъзи фақиҳлар, Лут алайҳиссалом қавми кирдикорини қилган баччавозларни, тошбўрон қилиб ўлдириш керак, дейдилар.)

(174) Албатта, бунда оят-белги бор. Лекин кўплари мўмин бўлмадилар.

(175) Албатта, Роббинг Ўзи азизу меҳрибондир.

(176) Қалин дарахтзор эгалари Пайғамбарларни ёлғончи қилдилар. (Бу оятда зикри келаётган «қалин дарахтзор» Мадян ўлкасидир. Аллоҳ таоло Шуайбни алайҳиссалом шу ерга Пайғамбар этиб юборди. Шуайб алайҳиссалом қиссасини, Ҳижр сурасида ўрганганмиз.)

(177) Ўшанда уларга биродарлари Шуайб деди: «Қўрқмайсизларми?!

(178) Албатта, мен сизларга ишончли Пайғамбарман.

(179) Бас, Аллоҳдан қўрқинглар ва менга итоат қилинглар.

(180) Мен сизлардан бунинг учун ҳақ-ажр сўрамасман. Менинг ажрим фақатгина Роббул Оламийн зиммасидадир.

(181) Бас, ўлчовни тўлиқ ўлчанглар ва камайтиргувчилардан бўлманглар.

(182) Ва тўғри тарози ила тортинглар.

(183) Одамларнинг нарсаларини камайтириб берманг. Ер юзида турли бузғунчиликлар қилманглар.