(31) Албатта, тақводорларга ютуқ бордир:
(32) Боғ-роғлар, узумзорлар бордир.
(33) Ва янги бўйи етган бир хил ёшдаги қизлар бордир.
(34) Ва тўлдирилган қадаҳлар бордир.
(35) У ерда бекорчи гапларни ҳам, ёлғон гапларни ҳам эшитмаслар.
(36) Роббингдан мукофот, совға ҳисобидандир.
(37) У осмонлар, ер ва уларнинг орасидаги барча нарсаларнинг Роббиси, Роҳмандир, Унинг ҳузурида ҳеч ким хитоб қилишга қодир бўлмас.
(38) Ўша кунда Руҳ ва фаришталар саф бўлиб турадир. Роҳман изн берганлар ва тўғри сўзлаганлардан ўзгалар гапира олмаслар.
(39) У ҳақ кундир. Ким хоҳласа, ўз Роббисига қайтар йўл оладир.
(40) Албатта, Биз сизларни яқин келажакдаги азобдан қўрқитдик. У кунда, ҳар киши (қўли) тақдим қилган нарсага назар соладир. Ва кофир «кошки тупроқ бўлиб кетсам», –дейдир.
النازعات An-Naazi'aat
(1) Шиддат билан (кофир) жонни суғуриб олувчи(фаришта)лар билан қасам.
(2) Юмшоқлик билан (мўмин) жонни олувчи (фаришта)лар билан қасам.
(3) Сузиб юрувчи (фаришта)лар билан қасам.
(4) Ўзишда мусобақа қилувчи (фаришта)лар билан қасам.
(5) Амрнинг тадбирини қилувчи (фаришта)лар билан қасам.
(6) Изтиробга тушувчи изтиробга тушган кунда.
(7) Унга эргашувчи эргашар.
(8) Ўша кунда қалблар хавфга тўлар.
(9) Уларнинг кўзлари қўрқинчга тўлар.
(10) Улар: «Биз ортга қайтариламизми?
(11) Чириган суяк бўлганимиздан кейин ҳам-а?
(12) Агар шундоқ бўлса, бу ҳасратий қайтиш-ку?» дерлар.
(13) Албатта, у(қиёмат) бир қичқириқдан бошқа нарса эмас.
(14) Кўрибсизки, улар қиёмат майдонида турибди-да.
(15) Сенга Мусонинг хабари келдими?