(137) Бу эскиларнинг одати, холос.

(138) Биз азоблангувчи эмасмиз», дедилар. (Яъни, бизга қанча гапирсанг ҳам, барибир сен айтган йўлдан юрмаймиз. Бу қилмишимиз учун, сен айтаётганингдек, азобланмаймиз ҳам, дедилар.)

(139) Улар у(Ҳуд)ни ёлғончи қилдилар. Бас, Биз уларни ҳалок қилдик. Албатта, бунда оят-белги бор. Лекин кўплари мўмин бўлмадилар.

(140) Албатта, Роббинг Ўзи азизу меҳрибондир.

(141) Самуд қавми Пайғамбарларни ёлғончи қилди.

(142) Ўшанда уларга биродарлари Солиҳ деди: «Қўрқмайсизларми?!

(143) Албатта, мен сизларга ишончли Пайғамбарман.

(144) Бас, Аллоҳдан қўрқинглар ва менга итоат қилинглар.

(145) Мен сизлардан бунинг учун ҳақ-ажр сўрамасман. Менинг ажрим фақатгина Роббул оламийн зиммасидадир.

(146) Сиз бу жойдаги нарсаларда омон ҳолда тарк қилинасизми?!

(147) Боғ-роғларда, булоқларда?!

(148) Экинзорлару майин хурмозор ичларида-я?!

(149) Ва тоғлардан манманлик-ла уйлар йўнаверасизми?!

(150) Бас, Аллоҳдан қўрқинглар ва менга итоат қилинглар.

(151) Ва ер юзида исрофчилик қиладиганларнинг ишига итоат қилманглар.

(152) Бузғунчилик қиладиган, ислоҳчилик этмайдиганларнинг».

(153) Улар: «Сен, албатта, сеҳрланганлардандирсан.

(154) Сен бизга ўхшаган башардан бошқа ҳеч нарса эмассан. Агар ростгўйлардан бўлсанг, оят-мўъжиза келтир», дедилар. (Самуд қавми уларга Аллоҳнинг гапини етказган Пайғамбарлари Солиҳга алайҳиссалом, алғов-далғов гапирмоқдасан, аниқ сеҳрлангансан, деб туҳмат қилдилар. Кофирлар наздида, Аллоҳнинг йўлига чақирувчилар доимо мажнун ёки сеҳрланган бўлиб кўринади.)

(155) У: «Мана бу туя. Унга (бир кун) сув ичиш ва сизга маълум бир кун сув ичиш.

(156) Ва унга ёмонлик етказманглар, унда сизни улуғ куннинг азоби тутадир», деди. (Бошқа оятларда баён этилганидек, туянинг тошдан чиқарилишининг ўзи мўъжиза бўлган эди. Энди ўша мўъжиза туянинг Самуд қавми ичида туриш шарти қўйилди.

(157) Бас, у(туя)ни сўйдилару надомат чекувчига айландилар.

(158) Бас, уларни азоб тутди. Албатта, бунда оят-белги бор. Лекин кўплари мўмин бўлмадилар.

(159) Албатта, Роббинг Ўзи азизу меҳрибондир.