(62) Улар: «Бизга нима бўлди? Ёмонлардан ҳисоблаб юрган кишиларимизни кўрмаяпмиз?

(63) Биз уларни масхара қилиб олган эдикми?! Ёки кўзлар улардан тойдими?!» дерлар.

(64) Албатта, мана шу ҳақдир–дўзах аҳлининг ўзаро тортишувидир. (Ушбу оятларда зикр қилинганлар ҳақдир. Булар дўзах аҳлининг ўзаро тортишувидир. Бу нарса, албатта, бўладиган ишдир.)

(65) Сен: «Мен фақат огоҳлантиргувчиман, холос. Ҳеч бир ибодатга сазовор зот йўқдир, магар ягона ва ўта қаҳрли Аллоҳгина бор.

(66) У осмонлару ернинг ва уларнинг орасидаги нарсаларнинг Робби, Азизу Ғаффордир», деб айт.

(67) «Бу улуғ бир хабардир.

(68) Сиз бўлсангиз, ундан юз ўгирмоқдасиз.

(69) Менинг олий тўплам ҳақида улар тортишаётганларида ҳеч билимим бўлмаган эди. (Эй мушриклар, бу Қуръон ва Пайғамбарлик шаъни сиз ўйлаётгандек оддий ва жўн эмас. У менинг шахсимга ҳам боғлиқ эмас. Олий тўпламда (фаришталар оламида) бу ҳақда ўзаро тортишувлар бўлаётганида менинг у ҳақда ҳеч нарса билмас эдим.)

(70) Менга фақат ўзимнинг очиқ-ойдин огоҳлантиргувчи эканлигимгина ваҳий этилур», деб айт.

(71) Эсла! Ўшанда Роббинг фаришталарга: «Албатта, мен лойдан башар яратгувчидирман.

(72) Бас, қачонки уни ростлаб, ичига руҳимдан пуфлаганимда, унга сажда қилиб йиқилинглар!» деган эди.

(73) Бас, фаришталар барчалари жамланиб, сажда қилдилар.

(74) Магар Иблисгина мутакаббирлик қилди ва кофирлардан бўлди.

(75) У зот: «Эй Иблис, Ўз қўлим билан яратган нарсага сажда қилишингдан сени нима ман қилди?! Мутакаббирлик қилдингми?! Ёки олий даражалилардан бўлдингми?!» деди.

(76) У: «Мен ундан яхшиман. Мени оловдан яратгансан. Уни лойдан яратгансан», деди.

(77) У зот: «Сен ундан чиқ! Бас, албатта, сен қувилгансан.

(78) Ва, албатта, сенга жазо кунигача Менинг лаънатим бўлгай», деди.

(79) У: «Эй Роббим, менга улар қайта тирилтирилажак кунгача муҳлат бергин!» деди.

(80) У зот: «Сен муҳлат берилганлардансан.

(81) Маълум вақтли кунгача», деди.

(82) У: «Сенинг иззатинг ила қасамки, мен уларнинг барчасини иғво қиламан.

(83) Магар улардан танланган бандаларинггина (мустаснодир)», деди.