(112) У деди: «Менинг улар нима қилаётганлари ҳақида илмим йўқ.

(113) Агар сезсангиз, уларнинг ҳисоби фақат Аллоҳнинг зиммасидадир.

(114) Ва мен мўминларни ҳайдаб юборгувчи эмасман.

(115) Мен фақат очиқ-ойдин огоҳлантиргувчиман, холос».

(116) Улар: «Эй Нуҳ, агар тўхтамасанг, албатта, тошбўрон қилинганлардан бўлурсан», дедилар.

(117) У: «Эй Роббим, шубҳасиз, қавмим мени ёлғончи қилдилар.

(118) Бас, Ўзинг мен билан уларнинг орамизни яхшилаб очгин ва менга ҳамда мен билан бирга бўлган мўминларга нажот бергин», деди.

(119) Бас, Биз унга ва у билан бирга бўлганларга тўлган кемада нажот бердик.

(120) Сўнгра қолганларни ғарқ қилдик.

(121) Албатта, бунда оят-белги бор. Лекин кўплари мўмин бўлмадилар.

(122) Албатта, Роббинг Ўзи азизу меҳрибондир.

(123) Од қавми Пайғамбарларни ёлғончи қилди.

(124) Ўшанда уларга биродарлари Ҳуд деди: «Қўрқмайсизларми?!

(125) Албатта, мен сизларга ишончли Пайғамбарман.

(126) Бас, Аллоҳдан қўрқинглар ва менга итоат қилинглар.

(127) Мен сизлардан бунинг учун ҳақ-ажр сўрамасман. Менинг ажрим фақатгина Роббул Оламийн зиммасидадир.

(128) Ҳар тепаликка бир белги бўладиган бино қуриб, беҳуда ўйин қилаверасизми?

(129) Ва худди мангу туражакдек «маснаълар» тутаверасизми?. (Оятдаги «маснаълар» сўзи ҳозирги араб тилида завод-фабрикалар маъносида ишлатилмоқда. Од қавми улкан қасрлар қуриш, тоғларни ўйиб ишлаш ва бошқа фахр учун кўтарадиган биноларида фойдаланадиган асбоб-ускуналарни ишлаб чиқарадиган ишхоналарга эга эди, «масонеълар»дан мурод ўшалар, оятда қурилишларга доир очиқ-ойдин маъно бор.)

(130) Тутганингизда ўта жабрчи бўлиб тутдингиз.

(131) Бас, Аллоҳдан қўрқинг ва менга итоат қилинг.

(132) Сизга ўзингиз билган нарса ила мадад берган зотдан қўрқинг.

(133) У сизларга чорва ҳайвонлари ва фарзандлар ила мадад берди.

(134) Боғ-роғлар ва булоқлар ила.

(135) Мен, албатта, сизга улуғ куннинг азоби келишидан қўрураман».

(136) Улар: «Биз учун ваъз қилсанг ҳам ёки ваъз қилгувчилардан бўлмасанг ҳам, барибир.