(234) നിങ്ങളില് ആരെങ്കിലും തങ്ങളുടെ ഭാര്യമാരെ വിട്ടേച്ചു കൊണ്ട് മരണപ്പെടുകയാണെങ്കില് അവര് (ഭാര്യമാര്) തങ്ങളുടെ കാര്യത്തില് നാലുമാസവും പത്തു ദിവസവും കാത്തിരിക്കേണ്ടതാണ്. എന്നിട്ട് അവരുടെ ആ അവധിയെത്തിയാല് തങ്ങളുടെ കാര്യത്തിലവര് മര്യാദയനുസരിച്ച് പ്രവര്ത്തിക്കുന്നതില് നിങ്ങള്ക്ക് കുറ്റമൊന്നുമില്ല. നിങ്ങള് പ്രവര്ത്തിക്കുന്നതെല്ലാം അല്ലാഹു സൂക്ഷ്മമായി അറിയുന്നുണ്ട്.
(235) (ഇദ്ദഃയുടെ ഘട്ടത്തില്) ആ സ്ത്രീകളുമായുള്ള വിവാഹാലോചന നിങ്ങള് വ്യംഗ്യമായി സൂചിപ്പിക്കുകയോ, മനസ്സില് സൂക്ഷിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നതില് നിങ്ങള്ക്ക് കുറ്റമില്ല. അവരെ നിങ്ങള് ഓര്ത്തേക്കുമെന്ന് അല്ലാഹുവിന്നറിയാം. പക്ഷെ നിങ്ങള് അവരോട് മര്യാദയുള്ള വല്ല വാക്കും പറയുക എന്നല്ലാതെ രഹസ്യമായി അവരോട് യാതൊരു നിശ്ചയവും ചെയ്തു പോകരുത്. നിയമപ്രകാരമുള്ള അവധി (ഇദ്ദഃ) പൂര്ത്തിയാകുന്നത് വരെ (വിവാഹമുക്തകളുമായി) വിവാഹബന്ധം സ്ഥാപിക്കാന് നിങ്ങള് തീരുമാനമെടുക്കരുത്. നിങ്ങളുടെ മനസ്സുകളിലുള്ളത് അല്ലാഹു അറിയുന്നുണ്ടെന്ന് നിങ്ങള് മനസ്സിലാക്കുകയും, അവനെ നിങ്ങള് ഭയപ്പെടുകയും ചെയ്യുക. അല്ലാഹു ഏറെ പൊറുക്കുന്നവനും സഹനശീലനുമാണെന്നും നിങ്ങള് മനസ്സിലാക്കുക.
(236) നിങ്ങള് ഭാര്യമാരെ സ്പര്ശിക്കുകയോ, അവരുടെ വിവാഹമൂല്യം നിശ്ചയിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നതിനു മുമ്പായി നിങ്ങളവരുമായുള്ള ബന്ധം വേര്പെടുത്തിയാല് (മഹ്റ് നല്കാത്തതിന്റെ പേരില്) നിങ്ങള്ക്ക് കുറ്റമില്ല. എന്നാല് അവര്ക്ക് നിങ്ങള് മര്യാദയനുസരിച്ച് ജീവിതവിഭവമായി എന്തെങ്കിലും നല്കേണ്ടതാണ്. കഴിവുള്ളവന് തന്റെ കഴിവനുസരിച്ചും, ഞെരുക്കമുള്ളവന് തന്റെ സ്ഥിതിക്കനുസരിച്ചും. സദ്വൃത്തരായ ആളുകള്ക്ക് ഇതൊരു ബാധ്യതയത്രെ.
(237) ഇനി നിങ്ങള് അവരെ സ്പര്ശിക്കുന്നതിനു മുമ്പ് തന്നെ വിവാഹബന്ധം വേര്പെടുത്തുകയും, അവരുടെ വിവാഹമൂല്യം നിങ്ങള് നിശ്ചയിച്ച് കഴിഞ്ഞിരിക്കുകയും ആണെങ്കില് നിങ്ങള് നിശ്ചയിച്ചതിന്റെ പകുതി (നിങ്ങള് നല്കേണ്ടതാണ്.) അവര് (ഭാര്യമാര്) വിട്ടുവീഴ്ച ചെയ്യുന്നുവെങ്കിലല്ലാതെ. അല്ലെങ്കില് വിവാഹക്കരാര് കൈവശം വെച്ചിരിക്കുന്നവന് (ഭര്ത്താവ്) (മഹ്ര് പൂര്ണ്ണമായി നല്കിക്കൊണ്ട്) വിട്ടുവീഴ്ച ചെയ്യുന്നുവെങ്കിലല്ലാതെ. എന്നാല് (ഭര്ത്താക്കന്മാരേ,) നിങ്ങള് വിട്ടുവീഴ്ച ചെയ്യുന്നതാണ് ധര്മ്മനിഷ്ഠയ്ക്ക് കൂടുതല് യോജിച്ചത്. നിങ്ങള് അന്യോന്യം ഔദാര്യം കാണിക്കാന് മറക്കരുത്. തീര്ച്ചയായും നിങ്ങള് പ്രവര്ത്തിക്കുന്നതെല്ലാം അല്ലാഹു കണ്ടറിയുന്നവനാകുന്നു.